Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἱερεμία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἰς τὴν Ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας Εἰσήγηση στό Θεολογικό Συνέδριο «Θεολογία καί Ποιμαντική» (Παρουσίαση τοῦ Συνεδρίου ἀπὸ τὸ κανάλι τῆς Ε. Π στὸ youtube).

Σεβασμιώτατοι Πατέρες,
Ἐντιμότατοι ἄρχοντες καί λοιποί ἀδελφοί χριστιανοί,
Παρουσίαση τῆς εἰσήγησης ἀπὸ τὸ κανάλι τῆς Ε. Π στὸ youtube

Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἱερεμία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἰς τὴν Ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας1. Εὐχαριστῶ γιά τήν τιμή νά ὁμιλήσει καί ἡ ταπεινότης μου στό ἐπιστημονικό αὐτό συνέδριο τό διοργανωθέν ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ναυπάκτου πρός τιμήν τοῦ καλοῦ Ποιμενάρχου της, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ἱεροθέου, ἐπί τῇ συμπληρώσει τῆς εἰκοσαετοῦς θεοφιλοῦς ποιμαντορίας Αὐτοῦ. Ἐπειδή εἶμαι Ναυπάκτιος τήν καταγωγή, αἰσθάνομαι τόν ἑαυτόν μου ὡς πρόβατον τῆς Ποίμνης τοῦ τιμωμένου Σεβασμιωτάτου Πατρός καί εὐχαριστῶ, μετά τοῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου, τόν Ἀρχιποίμενα Ἰησοῦν Χριστόν, διότι μᾶς ἐχάρισε ὡς Ποιμένα Ἀρχιερέα ἔχοντα πλουτισμόν ὀρθοδόξου θεολογίας, τήν ὁποίαν καί ἀπολαμβάνει ἅπασα ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ πλουσίως διαχεομένου λόγου Αὐτοῦ, γραπτοῦ τε καί προφορικοῦ.

2. Τό θέμα στό ὁποῖον μοῦ ἐδόθη νά ὁμιλήσω ἀναφέρεται στήν Παλαιά Διαθήκη καί τήν θέση αὐτῆς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀσφαλῶς ἕνα τόσο σημαντικό θέμα δέν μπορεῖ νά κλεισθεῖ στά μικρά καί περιορισμένα ὅρια μιᾶς 20/λέπτου ὁμιλίας, γι᾽ αὐτό καί θά ἀρκεσθῶ σέ δύο-τρία βασικά σημεῖα τοῦ θέματος.

Ἐπί τοῦ θέματος ἔχω νά πῶ γενικά ὅτι ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἐπειδή εἶναι τό πρῶτον μέρος τῆς θείας ἀποκαλύψεως καί ἐπ᾽ αὐτῆς βασίζεται καί ἡ Καινή Διαθήκη, ἔχει σημαντική θέση στήν Ἐκκλησία μας καί μάλιστα στήν θεία λατρεία της. Δέν ὑπάρχει ἐκκλησιαστική ἀκολουθία στήν ὁποία νά μήν ἔχουμε κείμενο, ψαλμόν τινά, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη. Ἡ Ἐκκλησία μας στηρίζεται στήν διδασκαλία τῶν Προφητῶν (στήν Παλαιά, δηλαδή, Διαθήκη) καί τῶν Ἀποστόλων (στήν Καινή Διαθήκη). Ἀλλά ὑπάρχουν καί οἱ πολέμιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι, ἀπό παλαιότερα ἀκόμη χρόνια θέλησαν νά ἀποβάλουν τήν Παλαιά Διαθήκη ἀπό τήν Ἐκκλησία. Αὐτό συμβαίνει διότι αὐτοί δέν βλέπουν τήν Παλαιά Διαθήκη ὡς βιβλίον θεοφανειῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὡς ἕνα ἁπλό ἠθικολογικό ἀνάγνωσμα ἤ καί ὡς ἕνα ἱστορικό βιβλίο τοῦ Ἰσραήλ. Ἡμεῖς ὅμως οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι βλέπουμε τήν Παλαιά Διαθήκη ὡς βιβλίο τοῦ Χριστοῦ καί τάς ἐμφανίσεις σ᾽ αὐτήν τοῦ «μεγάλης βουλῆς ἀγγέλου», πού λέγει ὁ προφήτης Ἠσαΐας (9,6), ἤ τοῦ «Ἀγγέλου τῆς διαθήκης», πού λέγει ὁ προφήτης Μαλαχίας (3,1), τίς δεχόμεθα ὡς ἐμφανίσεις τοῦ Ἰδίου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀσάρκου ἔτι ὄντος. Γενικά τήν θέση τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας γιά τήν Παλαιά Διαθήκη καί τό περιεχόμενό της τό ἐκφράζει ὁ ὑπέροχος αὐτός λόγος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Προέλαβε τήν Καινήν ἡ Παλαιά καί ἡρμήνευσε τήν Παλαιάν ἡ Καινή. Καί πολλάκις εἶπον, ὅτι δύο Διαθῆκαι καί δύο παιδίσκαι καί δύο ἀδελφαί τόν ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσι. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλλεται, Χριστός ἐν Καινῇ κηρύσσεται. Οὐ καινά τά καινά, προέλαβε γάρ τά παλαιά. Οὐκ ἐσβέσθη τά παλαιά, ἡρμηνεύθη γάρ ἐν τῇ Καινῇ» (Ὁμιλία εἰς τό «Ἐξῆλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αὐγούστου» καί εἰς τήν ἀπογραφήν τῆς ἁγίας Θεοτόκου, MPG 50,796.)

3. Ἀλλά θέλω νά πλατυάσω πως τό θέμα πού μοῦ δόθηκε καί νά πῶ ὅτι βεβαίως ἡ Παλαιά Διαθήκη ἔχει θέση στήν Ἐκκλησία καί στήν ζωή τῶν χριστιανῶν – ὅπως ἀκριβῶς ὁρίζει τό θέμα – γιατί αὐτή, ἡ Παλαιά Διαθήκη, κάνει λόγο περί Ἐκκλησίας, ὡς θείου Καθιδρύματος καί μάλιστα ὁμιλεῖ σαφῶς γιά τό ἔργο της καί τόν ἱερό της σκοπό.

Ἐπιθυμῶ ἐδῶ νά ἀναφέρω μία προφητεία, ἡ ὁποία, ὡς νομίζω, δέν ἀπαντᾶ στά πατερικά κείμενα καί θά ἐξηγήσω τό διατί. Ἡ προφητεία ἀνήκει στό 53ο κεφ. τοῦ βιβλίου τοῦ προφήτου Ἠσαΐου. Ὁμιλῶν ὁ προφήτης στό κεφ. αὐτό περί τῶν παθημάτων τοῦ πάσχοντος Μεσσίου λέγει τελικά, ὅπως εἶναι γραμμένο στό πρωτότυπο, τό Ἑβραϊκό κείμενο, ὅτι ὁ πάσχων Μεσσίας «θά ἴδη σπέρμα, τό ὁποῖο θά ζήσει μακράς ἡμέρας» (στίχ. 10α). Ὁ προφήτης στό ἡμιστίχιο αὐτό ὁμιλεῖ περί «σπέρματος», περί τῶν ἀπογόνων δηλαδή τοῦ Μεσσίου. Οἱ πνευματικοί αὐτοί ἀπόγονοι θά ἀποτελέσουν μία κοινότητα, τήν Ἐκκλησία, μέ κέντρο τόν Μεσσία. Στήν συνέχεια ὁ προφήτης καθορίζει καί τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖον θά εἶναι καί αὐτό πνευματικό. Τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας θά εἶναι ἀκριβῶς ἡ συνέχιση τοῦ ἔργου τοῦ Μεσσίου. Γι᾽ αὐτό καί λέγει στήν συνέχεια ὁ προφήτης περί τοῦ «σπέρματος» αὐτοῦ: «Ὅ,τι ὁ Θεός θέλησε διά τοῦ Μεσσίου, διά τοῦ σπέρματος αὐτοῦ θά ἐκπληροῦται» (στίχ. 10β). Στόν στίχ. αὐτόν, τόν 53,10 τοῦ προφήτου Ἠσαΐου, ἔχουμε μία σαφῆ, σαφεστάτη προφητεία περί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ σκοποῦ αὐτῆς. Περαιτέρω, ὡς παρατηρεῖ ὁ διδάσκαλος Βασίλειος Βέλλας, στόν στίχ. αὐτόν «θά ἠδύνατο νά σημειώσῃ τις, ὅτι ἐδῶ δύναται νά ἔχῃ τάς ρίζας της ἡ διδασκαλία, ὅτι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει δυνατότης σωτηρίας (extra ecclesia nulla salus)».1 Στό βαρυσήμαντο ὅμως αὐτό χωρίο τοῦ προφήτου Ἠσαΐου τά δύο κείμενα, Ἑβραϊκό καί Μετάφραση τῶν Ο´, διαφέρουν σημαντικά. Ἡ Μετάφραση τῶν Ο´, βασιζομένη σέ ἄλλη ἀνάγνωση τῶν λέξεων καί σέ ἐσφαλμένη σύνδεση αὐτῶν, παραμένει ἀκατανόητος, λέγουσα: «Καί Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτόν ἀπό τῆς πληγῆς• ἐάν δῶτε περί ἁμαρτίας, ἡ ψυχή ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον• καί βούλεται Κύριος ἀφελεῖν ἀπό τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ». Εἶπα ἀπό τήν ἀρχή ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν ἐπεσήμαναν τήν προφητείαν αὐτή τοῦ Ἠσαΐου περί Ἐκκλησίας, τήν τόσο σημαντική, διότι τήν Παλαιά Διαθήκη ἐγνώριζαν ἀπό τήν Μετάφραση τῶν Ο´ καί ὄχι ἀπό τό πρωτότυπο Ἑβραϊκό κείμενο, ὡς μή εἰδότες τήν Ἑβραϊκήν, πλήν ἐνίων.

4. Ὁμιλεῖ λοιπόν ἡ Παλαιά Διαθήκη περί Ἐκκλησίας, προφητεύει γι᾽ Αὐτήν, καί ἔτσι ἔχει στενή σχέση μέ Αὐτήν καί πρωτεύονται ρόλο σ᾽ Αὐτήν. Ὅπως δέ γνωρίζουμε, στήν Ἐκκλησία, καί μόνο σ᾽ αὐτήν, διαφυλάσσεται ἡ ἀληθής, ἡ σωστή ἔννοια περί Θεοῦ. Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν δύναται νά βρεῖ κανείς τόν Θεό, ἀλλ᾽ ὅπου καί ἄν γίνεται λόγος περί Αὐτοῦ, ὁ λόγος αὐτός δέν δίδει τόν πραγματικό Θεό. Καί ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ὅλης πολιτείας τῶν μελῶν Της πρέπει νά ρυθμίζεται σύμφωνα μέ τήν σωστή περί Θεοῦ ἔννοια. Αὐτήν ὅμως τήν σωστή ἔννοια τοῦ πραγματικοῦ Θεοῦ τήν διαφύλαξε ἡ Ἐκκλησία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ δίκαιοι πατριάρχες καί προφῆτες, οἱ θεόπτες τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Κυρίου, τοῦ ἀσάρκου ἔτι ὄντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὥστε, λοιπόν, ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ τήν καθαρά της διδασκαλία, καί μάλιστα μέ τήν ὑψηλή της διδασκαλία περί τοῦ Θεοῦ, ρυθμίζει τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

5. Τελειώνοντας, θέλω νά παρουσιάσω ἀπό τά ἀθάνατα προφητικά κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης αὐτήν τήν ἀληθῆ ἔννοια τοῦ πραγματικοῦ Θεοῦ σέ μία περικοπή προφητικοῦ λόγου, ἡ ὁποία, κατά τόν μακαριστό Διδάσκαλο Βέλλα, εἶναι «μία ὑψηλή κορυφή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπ᾽ ὅπου φαίνονται οἱ καθαροί οὐρανοί τῆς Καινῆς Διαθήκης»! Εὑρισκόμεθα στήν ἐποχή τοῦ προφήτου Μιχαίου, 8ος αἰ. Κατά τήν ἐποχή αὐτή οἱ ἄνθρωποι, κουρασμένοι ἀπό τήν διδασκαλία τῶν ψευδοπροφητῶν, εἶχαν μία ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Καί κατέφευγαν λοιπόν στόν προφήτη Μιχαία καί τόν ἐρωτοῦσαν τί πρέπει νά κάνουν γιά νά εὐαρεστήσουν τόν Θεό. Νόμιζαν ὅτι ὁ Θεός εὐαρεστεῖται μέ παχυλές θυσίες κριῶν καί μόσχων, μέ προσφορές ἐλαίου καί, τό ἀκόμη χειρότερο, ἐνόμιζαν ὅτι γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους ἔπρεπε νά θυσιάσουν τό πρωτότοκό τους παιδί νά καεῖ. Προσήρχοντο λοιπόν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς τοῦ Μιχαία καί τόν ρωτοῦσαν καί ἔλεγαν:

6,6 «Μέ τί πρέπει νά παρουσιαστῶ στόν Γιαχβέ,
νά προσκυνήσω τόν Ὕψιστο Θεό;
Πρέπει νά παρουσιαστῶ μέ ὁλοκαυτώματα,
μέ ἐνιαύσιους μόσχους;
7 Εὐαρεστεῖται ὁ Θεός σέ χιλιάδες κριῶν
καί σέ μυριάδες ποταμούς ἐλαίου;
Πρέπει νά προσφέρω τόν πρωτότοκό μου
γιά τήν ἁμαρτία μου,
νά προσφέρω τό γέννημα τοῦ σώματός μου
γιά τήν ἀνομία τῆς ψυχῆς μου;»
Αὐτό ἦταν τό ἐναγώνιο ἐρώτημα τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς τοῦ Μιχαία, ἐρώτημα τό ὁποῖον ἐδείκνυε τόν πόθο τοῦ λαοῦ γιά νά εὐαρεστήσει τόν Θεό. Ἀλλά, οἱ ψευδοπροφῆτες παρουσίαζαν στόν λαό ὄχι τόν Θεό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά ἕνα λάθος Θεό, ὁ Ὁποῖος εὐαρεστεῖται σέ ὑλικές προσφορές, ἀκόμη καί σέ ἀνθρωποθυσίες.

Μᾶς ἐνδιαφέρει νά ἀκούσουμε τήν ἀπάντηση τοῦ προφήτου Μιχαία στό ἐναγώνιο ἐρώτημα τοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία ἀπάντηση θά ἐμφάνιζε τόν Θεό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τόν Θεό τῶν Πατέρων αὐτῆς.

Ἐδῶ, στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά κάνω μία ἀναγκαία παρέκβαση, γιά νά γίνει καταληπτός ὁ λόγος τοῦ προφήτου Μιχαία, ἡ ἀπάντηση αὐτοῦ στόν λαό. Πρίν ἀπό τόν προφήτη Μιχαία, χρονολογικά, ἔχομε τόν προφήτη Ἀμώς, ἔπειτα τόν προφήτη Ὠσηέ, τρίτον τόν προφήτη Ἠσαΐα καί τέταρτον τόν προφήτη Μιχαία. Αὐτή εἶναι ἡ χρυσή τετράς τῶν προφητῶν τοῦ 8ου αἰ. π.Χ. Ὁ προφήτης Ἀμώς ἐτόνιζε τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ (βλ. Ἀμ. 2,6 ἑξ. 5,11. 4,1 ἑξ. 3,10. 5,7.10.12.15 κ.ἄ.). Ὁ προφήτης Ὠσηέ ἔπειτα ἐτόνιζε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (βλ. Ὠσ. 6,6), γι᾽ αὐτό καί τόν εἶπαν Ἰωάννη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Χρονολογικῶς ἔπειτα ἔρχεται ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὁ ὁποῖος ἐτόνιζε τήν ἀγιότητα τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἔννοια τῆς μεγαλειότητος καί τῆς παντοκρατορίας Αὐτοῦ (βλ. Ἠσ. 6,3.5. 2,10. 8,11 ἑξ. 30,15 κ.ἄ.). Διότι αὐτήν πράγματι τήν ἔννοια ἔχει στόν Ἠσαΐα ἡ λέξη «ἅγιος», Ἑβρ. «καδώς». Μετά ἀπό αὐτούς ἔρχεται ὁ προφήτης Μιχαίας, στόν ὁποῖο, ὅπως εἴπαμε, κατέφευγαν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς του καί τόν ἐρωτοῦσαν τί πρέπει νά κάνουν νά εὐαρεστήσουν τόν Θεό. Καί ὁ προφήτης Μιχαίας, καλός μαθητής τῶν προηγουμένων του διδασκάλων καί καλός ὑποτακτικός τῶν προηγουμένων γεροντάδων του, συνθέτει ἕνα λόγο, λόγο ἀριστούργημα!, πού εἶναι συμπίλημα τῆς διδασκαλίας τῶν προηγουμένων του προφητῶν. Στούς ἐρωτῶντας λοιπόν αὐτόν Ἰουδαίους, γιά τό τί πρέπει νά κάνουν νά εὐαρεστήσουν τόν Θεό, τούς ἀπήντησε:

8 «Σοῦ ἀναγγέλθηκε, ἄνθρωπε, τί εἶναι καλό
καί τί ὁ Γιαχβέ ζητάει ἀπό σένα.
Τίποτε ἄλλο, παρά δικαιοσύνη καί ἀγάπη νά ἐξασκεῖς
καί νά πορεύεσαι ταπεινόφρονα πρός τόν Θεό σου»!

6. Αὐτός εἶναι ὁ Θεός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Θεός πού ἀγαπάει τό δίκαιο (Ἀμώς), πού θέλει τήν ἀγάπη (Ὠσηέ), πού θέλει νά ἔχουμε τήν ἀγάπη μας καί τήν ἀφοσίωσή μας σ᾽ Αὐτόν, τήν ταπείνωσή μας καί τήν ὑπακοή μας σ᾽ Αὐτόν (Ἠσαΐας), πού θέλει νά τά ἔχουμε ὅλα μαζί αὐτά (Μιχαίας). Αὐτή ἡ σωστή ἔννοια τοῦ Θεοῦ, παρά τόν πόλεμο τῶν ἀνά τούς αἰῶνας ψευδοπροφητῶν, διαφυλάχθηκε καθαρή στόν προχριστιανικό κόσμο, στήν Ἐκκλησία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπό τήν ὁποία καί τήν παρέλαβε ἡ Καινή Διαθήκη.

Ὁ τιμώμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἔχει τήν φήμη στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὅτι κηρύττει τόν ἀληθῆ Θεό, τόν Θεό τῶν Πατέρων ἡμῶν καί αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο κλέος καί ἡ δόξα Αὐτοῦ. Διότι, ὅπως πάντοτε, ἔτσι καί στήν ἐποχή μας γίνεται ἡ μεγάλη ζημιά νά ἀλλοιώνεται ἡ ἔννοια τοῦ Θεοῦ καί νά παριστάνεται Οὗτος ὡς Θεός ἄκρως ὑπερβατικός (ὅπως τό παριστοῦν οἱ δυτικοί) ἤ ὡς Θεός ἐμπλεκόμενος εἰς τά ἀνθρώπινα πάθη (νεοπατερική θεολογία). Ἀλλά εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διότι ἀναδεικνύει στήν Ἐκκλησία Του καλούς Ποιμένες, ἐναρέτους εἰς τόν βίον καί ἰσχυρούς στήν θεολογία, ὧν εἷς τε καί πρῶτος εἶναι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος. Τοῦ εὐχόμεθα πολλά τά ἔτη Αὐτοῦ καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσουμε καί τήν πεντηκονταετία του.

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας: «ἁμαρτήσαμε καί ἡ ἁμαρτία φέρνει τήν τιμωρία»

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«ΘΥΜΟΣ», «ΟΡΓΗ» ΚΑΙ «ΤΙΜΩΡΙΑ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Παρακαλῶ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά προσέξετε τά ὅσα θά σᾶς πῶ σήμερα, σάν ἕνα ταπεινό κήρυγμα στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή.

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς μίλησε παραβολικά καί μᾶς εἶπε ὅτι πρέπει νά συγχωροῦμε τά ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων, γιά νά συγχωρέσει ὁ Θεός καί τά δικά μας ἁμαρτήματα. Καί τά πταίσματα τῶν ἄλλων ἀπέναντί μας, ἀγαπητοί, εἶναι λίγα, ἐνῶ τά ἁμαρτήματα τά δικά μας ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ εἶναι πολλά καί μεγάλα. Eἶπε λοιπόν ὁ Κύριός μας στό σημερινό Εὐαγγέλιο γιά ἕναν βασιλιά, ὁ ὁποῖος θέλησε νά λογαριαστεῖ μέ τούς δούλους του στά χρέη τους. Ἔτσι τοῦ ἔφεραν ἕναν χρεώστη, ὁ ὁποῖος ὄφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Πολύ μεγάλο ποσό, γιά τήν ἐποχή μάλιστα ἐκείνη! Δέν εἶχε ὅμως τήν δύναμη ὁ χρεώστης νά τό πληρώσει, γι᾽ αὐτό καί ὁ βασιλιάς διέταξε νά πωληθεῖ αὐτός καί ἡ γυναίκα του καί τά παιδιά του καί ὅλα ὅσα εἶχε, γιά νά πληρωθεῖ τό χρέος. Ἔπεσε ὅμως στά γόνατα ὁ χρεώστης δοῦλος καί προσκυνοῦσε τόν βασιλιά καί τόν παρακαλοῦσε νά τοῦ δώσει παράταση καί αὐτός μέ τόν καιρό θά ἐξοφλήσει τό χρέος του. Ὁ βασιλιάς τότε φάνηκε πολύ σπλαγχνικός καί ἔδειξε συμπάθεια στόν χρεώστη δοῦλο καί τοῦ χάρισε ἐντελῶς τό μεγάλο χρέος. Ἀκοῦστε ὅμως τήν συνέχεια, ἀδελφοί μου. Ὁ δοῦλος αὐτός συνάντησε ἕναν ἄλλο δοῦλο, πού τοῦ ὄφειλε ἑκατό δηνάρια, δηλαδή, ἕνα πολύ – πολύ μικρό ποσό σχετικά μέ τό δικό του πρῶτο χρέος στόν βασιλιᾶ. Τόν σταμάτησε λοιπόν καί τοῦ ζητοῦσε μέ σκληρότητα νά τοῦ δώσει ὅ,τι τοῦ ὀφείλει. Ὁ δεύτερος χρεώστης δοῦλος ἔπεσε στά γόνατα τοῦ συνδούλου του καί τόν παρακαλοῦσε νά δείξει ὑπομονή καί θά τόν ξεχρεώσει. Ἀλλά ὁ πρῶτος δοῦλος, ἄν καί προηγουμένως εἶχε λάβει τήν μεγάλη χάρη ἀπό τόν βασιλιά, ὅμως αὐτός δέν φάνηκε καθόλου σπλαγχνικός στόν δικό του χρεώστη. Τόν πῆγε στόν δικαστή, τόν ἔριξε στήν φυλακή, μέχρις ὅτου ἐξαντλήσει τό χρέος του. Τήν σκληρή ὅμως αὐτή συμπεριφορά τοῦ ἀγνώμονα δούλου τήν ἀνέφεραν οἱ σύνδουλοι στόν βασιλιά. Καί ὁ βασιλιάς «θύμωσε» (στίχ. 34), τόν κάλεσε καί τοῦ μίλησε ἐλεγκτικά καί αὐστηρά καί τόν τιμώρησε γιά τήν ἀσπλαγχνία του. Τόν ἔριξε στήν φυλακή μέ τήν ἐντολή μάλιστα νά τόν βασανίζουν σάν φυλακισμένο, μέχρις ὅτου ἐξοφλήσει τό χρέος του.

Καταλαβαίνετε, ἀδελφοί χριστιανοί, ποιός εἶναι ὁ βασιλιάς τῆς παραβολῆς. Εἶναι ὁ Θεός μας, ὁ Ὁποῖος, γιά τήν πολλή Του ἀγάπη σέ μᾶς συγχωρεῖ τά ἁμαρτήματά μας, ὅποια καί ὅσα κι᾽ ἄν εἶναι αὐτά, ἄν βέβαια μετανοοῦμε. Αὐτό ὅμως δημιουργεῖ καί σέ μᾶς τήν ὑποχρέωση νά συγχωροῦμε τά ἁμαρτήματα τῶν ἀδελφῶν μας. Αὐτό εἶναι τό κύριο μήνυμα καί δίδαγμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἐξ ἄλλου αὐτό, τό νά συγχωροῦμε δηλαδή τά ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων, τό λέμε στήν Κυριακή προσευχή μας, σάν προϋπόθεση γιά νά συγχωρηθοῦν καί τά δικά μας ἁμαρτήματα ἀπό τόν Θεό Πατέρα. «Καί ἄφες ἡμῖν – λἐγουμε – τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».

Ἀλλά κάτι ἄλλο, ἀδελφοί, θέλω νά πῶ ἀπό τήν παραβολή τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Θέλω νά τονίσω κάποια μυστική ἀλήθεια ἀπό τό ἱερό κείμενο. Τήν πρώτη φορά, πού ὁ χρεώστης δοῦλος τῶν μυρίων ταλάντων ζήτησε ἀπό τόν βασιλιά μέ πολλή ταπείνωση νά τόν εὐσπλαγχνιστεῖ, ὁ βασιλιάς – δηλαδή ὁ Θεός μας – φάνηκε πολύ-πολύ εὐσπλαγχνικός καί τοῦ συγχώρησε τό χρέος. Τήν δεύτερη ὅμως φορά πού ὁ ἴδιος δοῦλος ἔδειξε ἀσπλαγχνία στόν σύνδουλό του, ἔκανε τόν βασιλιά – δηλαδή τόν Θεό μας – νά «θυμώσει», λέγει τό κείμενο, καί νά τοῦ φανεῖ πολύ αὐστηρός καί νά τόν τιμωρήσει σκληρά. Καί νά τί θέλω τώρα νά πῶ: Ὁ Θεός τήν πρώτη φορά μᾶς παρουσιάζεται μέ πολλή ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία, ἀλλά τήν δεύτερη φορά μᾶς παρουσιάζεται μέ θυμό καί μέ ὀργή πρός τόν ἄσπλαγχνο δοῦλο του καί τόν τιμωρεῖ σκληρά μέ φυλακή – δηλαδή μέ κόλαση.

Τί λοιπόν; Τρέπεται καί μεταστρέφεται ὁ Θεός καί ἀπό ἀγάπη τήν μιά φορά, θυμώνει τήν ἄλλη φορά καί ὀργίζεται καί τιμωρεῖ; Ὄχι, ἀγαπητοί μου! Ὁ Θεός εἶναι ἄτρεπτος, ὁ Θεός εἶναι πάντοτε ἀγάπη. Ἀλλά ἡ ἀγαπητική Του Χάρη, πού εἶναι θεϊκή καί ἄκτιστη, γίνεται δεκτή ἀπό μᾶς ἀνάλογα μέ τήν δική μας ψυχική καθαρότητα. Ὅταν ἡ καρδιά μας ἔχει μίσος καί σκληρότητα πρός τόν ἄλλον, τότε δέν μπορεῖ νά ἔρθει καί νά κατοικήσει σ᾽ αὐτήν τήν φθονερή καρδιά ἡ θεϊκή ἀγάπη. Αὐτό ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τό λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀποστρέφεται, ὅτι θυμώνει καί ὀργίζεται ἐναντίον μας. Ἔ, λοιπόν, ἡ Ἁγία Γραφή, γιά νά ἐκφράσει θεολογικές ἀλήθειες, μεταχειρίζεται τήν γλώσσα τῶν ἀνθρώπων. «Ἀνθρωπομορφισμός» λέγεται αὐτό. Ἔτσι στήν Ἁγία Γραφή, ἀλλά καί στά ἱερά τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μας συναντᾶμε ἐκφράσεις πού μιλᾶνε γιά θυμό καί γιά ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ὁ ψαλμωδός λέγει: «Κύριε, μή τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδέ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με». Στήν Παράκληση τῆς Παναγίας Προυσιωτίσσης ὁ ὑμνωδός λέει στήν Παναγία: «Τήν ὀργήν τοῦ Υἱοῦ Σου καί τήν ἀγανάκτησιν, Παρθένε, πρόφθασον». Ἤ ἀκοῦμε στήν Θεία Λειτουργία τόν ἱερέα νά λέγει νά μᾶς σώσει ὁ Θεός «ἀπό πᾶσαν θλίψιν καί ὀργήν». Ὅταν λοιπόν, χριστιανοί, στά ἱερά μας κείμενα διαβάζετε ἤ ἀκοῦτε γιά θυμό καί ὀργή τοῦ Θεοῦ, θά τό ἐννοεῖτε αὐτό ὅτι ὁ Θεός μᾶς παίρνει τήν Χάρη Του. Καί δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο καί χειρότερο κακό ἀπό αὐτό, τό νά μᾶς πάρει ὁ Θεός τήν Χάρη Του. Ἀλλά θέλω κάποια ἐξήγηση νά δώσω σ᾽ αὐτό πού εἶπα: Δέν μᾶς παίρνει ὁ Θεός τήν Χάρη Του, γιατί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι σάν τόν ἥλιο, πού ἀνατέλλει γιά ὅλους. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, μέ τά πονηρά μας ἔργα πού κάνουμε, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι καταστήσαμε τόν ἑαυτό μας ἀνάξιο γιά τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γιατί, κατά τήν πατερική διδασκαλία, δέν μπορεῖ τό θεϊκό νά συγκατοικήσει μέ τό ἁμαρτωλό! Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι κάναμε τόν ἑαυτό μας ἀνάξιο νά δεχτεῖ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, σάν κάποιον πού κλείνει τά παράθυρα τοῦ σπιτιοῦ του καί δέν μπαίνει σ᾽ αὐτό τό φῶς τοῦ ἡλίου.

Στήν Ἁγία Γραφή, ἀδελφοί χριστιανοί, ἀλλά καί στήν ἀνθρώπινη ζωή μας, ἐφαρμόζεται αὐτό τό δόγμα, αὐτή ἡ ἀλήθεια: ΑΜΑΡΤΙΑ – ΤΙΜΩΡΙΑ. ΜΕΤΑΝΟΙΑ – ΣΩΤΗΡΙΑ. Μάθετε ἀπ᾽ ἔξω τήν ἔκφραση αὐτή τῶν τεσσάρων λέξεων, γιατί εἶναι ἡ βάση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Πάνω σ᾽ αὐτό τό σχῆμα πλέκονται τά βιβλικά γεγονότα. Ἡ ἁμαρτία φέρει τήν τιμωρία. Ὄχι ὅτι ὁ Θεός τιμωρεῖ, ἀλλά ἀφοῦ ἐμεῖς μέ τά πονηρά μας ἔργα κάναμε πέρα τόν Θεό, τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀποστασίας μας εἶναι τό νά μᾶς ἔρθει μόνη της ἡ τιμωρία. Δέν μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεός, ἀλλά τά ἔργα πού κάνουμε, αὐτά τά ἁμαρτωλά μας ἔργα μᾶς τιμωροῦν. Καλά τό εἶπε ἀπό παλαιά ὁ προφήτης Ἰερεμίας: «Θά σέ παιδεύσει ἡ ἀποστασία σου καί θά σέ ἐλέγξει ἡ ἁμαρτία σου» (Ἰερ. 2,19). Δηλαδή, ὅπως τό ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὁ καταγόμενος ἀπό ἐδῶ κοντά μας, ἀπό τήν Καλαμάτα, μέ τό ἑξῆς ἐντυπωσιακό παράδειγμα: Τά μικρά παιδά – ἔλεγε – ἔβρισκαν παλαιότερα στά χωράφια χειροβομβίδες καί τίς ἔπαιρναν στά χέρια τους καί τίς ἔπαιζαν, μή γνωρίζοντας ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνες. Καί οἱ χειροβομβίδες ἐκρηγνύονταν καί σκότωναν τά παιδιά. Ἔτσι καί ἐμεῖς! Παίζουμε μέ τήν ἁμαρτία, χαιρόμαστε μ᾽ αὐτήν καί αὐτή ἡ ἁμαρτία τελικά εἶναι πού μᾶς καταστρέφει.
Ἀδελφοί μου, ἁμαρτήσαμε. Καί ἡ ἁμαρτία, εἴπαμε, φέρνει τήν τιμωρία. Ἀλλά ἡ μετάνοια φέρνει τήν σωτηρία. Μᾶς ἀπομένει λοιπόν ἡ μετάνοια, γιά νά σωθοῦμε ἀπό τά μεγάλα κακά, πού ἔρχονται ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Μετάνοια, ἀδελφοί μου, μετάνοια! Νά τί σημαίνει μετάνοια: Νά πᾶμε νά ἐξομολογηθοῦμε τά ἁμαρτήματά μας· κάθε Κυριακή νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία, γιά νά λειτουργούμαστε καί νά παίρνουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ· νά προσευχόμαστε καί ἰδιαίτερα νά προσευχόμαστε στήν Παναγία, γιατί ἔχει ἔχει ἕνα μυστικό γλυκασμό καί μιά ἰσχυρή δύναμη ἡ προσευχή στήν Παναγία· ὅλα τά σπίτια νά ἔχουν τό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί νά διαβάζουμε ἀπ᾽ αὐτό ἕνα κομμάτι καθημερινά· καί ἀκόμη νά διαβάζουμε τούς βίους τῶν ἁγίων μας, γιά νά βλέπουμε πῶς ἔζησαν αὐτοί καί νά τούς μιμούμαστε ὅσο μᾶς εἶναι δυνατόν. Μετάνοια, χριστιανοί μου, μετάνοια! Αὐτό εἶναι πού θά σώσει τίς οἰκογένειές μας καί τήν μεγάλη μας οἰκογένεια, τήν ἀγαπημένη μας πατρίδα τήν Ἑλλάδα, ἀπό τίς καταστροφές πού μᾶς φέρει ἡ ἁμαρτία ὅλων μας, ἀρχόντων καί ἀρχομένων. Ναί, ἡ ἁμαρτία καί ἡ γενική ἀποστασία μας ἀπό τόν Θεό, αὐτή εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν κακῶν. Αὐτό εἶναι τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἀποστόλων. Καί δέν φορέσαμε ἐμεῖς τά μαῦρα καί δέν γενήκαμε ἱερεῖς γιά νά κηρύξουμε ἄλλο Εὐαγγέλιο καί ἄλλη θεολογία ἀπό αὐτή πού διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή. Καλύτερα νά πᾶμε νά πνιγοῦμε παρά νά ἀλλάξουμε, ἔστω καί στό παραμικρό, τήν θεολογία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων μας. – Μακάρι, χριστιανοί μου, μέ τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, μακάρι νά στραφεῖ ἡ καρδιά μας μέ θερμό πόθο καί μέ δυνατή ἀγάπη στόν Θεό μας καί νά νοιαζόμαστε καί νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καί γιά τήν ἀπόλαυση τῆς Βασιλεία τῶν οὐρανῶν,  τοῦ γλυκυτάτου Παραδείσου, ΑΜΗΝ.

Καλή Παναγιά!

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

https://www.pentapostagma.gr/

Την καθαίρεση του πατριάρχη ζητά ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας

 

Λάβρος κατά του οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου εμφανίστηκε ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, με αφορμή την πρόσφατη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο στα Ιεροσόλυμα.

«Συμπροσευχή κληρικού με παπικούς επισύρει ποινή καθαιρέσεως», είπε κατά το κυριακάτικο κήρυγμά του, ενώ πρόσθεσε πως ένιωσε ντροπή όταν είδε ορθόδοξο επίσκοπο να φιλά το χέρι του Πάπα.

Κάλεσε δε τους χριστιανούς σε προσευχή λέγοντας ότι ο λαός είναι ο θεματοφύλακας των ιερών παραδόσεων, και σημείωσε ότι το Πηδάλιο προβλέπει καθαίρεση για συμπροσευχή κληρικού με παπικούς.

«Δεν υπάρχει στα ιερά μας κείμενα λόγος των Αγίων Πατέρων που να αγκαλιάζει την παπική πλάνη [...] Τότε, πώς εμείς αγκαλιάζουμε τον Πάπα και τον προσφωνούμε ως "αδελφό" και ως "αγιώτατο" και συμπροσευχόμαστε μαζί του; Δεν είναι αυτό ενάντια τακτική προς την γραμμή των Αγίων Πατέρων;» διερωτήθηκε.

Εμφανίστηκε ωστόσο… διαλλακτικός, δηλώνοντας πως θα ζητήσει συγγνώμη αν κάποιος «αποδείξει από τα ιερά κείμενα» ότι η «πίστη των παπικών δεν είναι αιρετική».

Η Γόρτυνα και οι προοδευτικοί νόμοι της.Τι προέβλεπε για τη γυναίκα το αρχαιότερο νομοθετικό κείμενο στην Ευρώπη

Στην αρχαία Γόρτυνα έχει βρεθεί το αρχαιότερο νομοθετικό κείμενο της Ευρώπης. Πρόκειται για τον Κώδικα των Νόμων της πόλης, ο οποίος μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τα ατομικά δικαιώματα ελεύθερων πολιτών αλλά και δούλων. 

Κυρίως όμως αποδεικνύει το σημαντικό ρόλο που είχε η γυναίκα στην τότε κοινωνία, ένα ρόλο που δεν συναντάμε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας την ίδια χρονική περίοδο, δηλαδή γύρω στα 500 με 450 π.Χ.

Ο Κώδικας Νόμων της Γόρτυνας βρίσκεται σήμερα στο Ρωμαϊκό Ωδείο. Οι νόμοι είναι χαραγμένοι πάνω σε πλάκες από πωρόλιθο, οι οποίες αρχικά ήταν εντοιχισμένες σε άλλο κτίριο, ενδεχομένως στο Εκκλησιαστήριο.

Η Μεγάλη Επιγραφή ή αλλιώς η Δωδεκάδελτος της Γόρτυνας αποτελεί τον αρχαιότερο αστικό κώδικα, στον οποίο ταξινομήθηκαν παλιές και νέες διατάξεις νόμων, με κύριο χαρακτηριστικό το πνεύμα ελευθερίας και την προοδευτικότητα.  

Μάλιστα πολλοί έχουν αποδώσει αυτά τα χαρακτηριστικά στην ισχυρή μινωική κληρονομία που είχε η Γόρτυνα.

Ο βασικός κορμός των ζητημάτων που πραγματεύεται ο Κώδικας νόμων της Γόρτυνας είναι η υιοθεσία, η διαδοχή και κληρονομία, τα διαζύγια, τα εξώγαμα τέκνα, οι δωρεές, τα εγκλήματα κατά των ηθών, η υποθήκευση χρεών, οι πωλήσεις, αλλά και θέματα προσωπικής ελευθερίας για τους δούλους και τα δικαιώματα τους.

Εμείς θα σταθούμε κυρίως σε θέματα που αφορούν στις γυναίκες, ελεύθερες και δούλες, καθώς παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.

 Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία της Γόρτυνας, ήταν πολύ καλύτερη από τη θέση της γυναίκας στην Αθήνα. Ενώ για παράδειγμα η Αθηναία δεν είχε προσωπική περιουσία και είχε την ανάγκη πάντα ενός προστάτη και εκπροσώπου της στην πόλη η Γορτύνια μπορούσε να έχει δική της περιουσία και μπορούσε επίσης να εμφανίζεται μόνη, χωρίς συμπαραστάτη, στα δικαστήρια για τις υποθέσεις της.

Το μόνο που δεν είχε, ήταν το δικαίωμα της υιοθεσίας. Είχε πάντως το δικαίωμα να διαθέτει κάθε πράγμα που της ανήκε, να αποφασίζει μόνη για το γάμο της και να διανέμει με τους αδελφούς της την πατρική κληρονομία.

Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός πως ο γάμος δεν επηρέαζε τα δικαιώματα των συζύγων πάνω στην περιουσία τους, είτε αυτή αποκτήθηκε πριν από το γάμο είτε μετά. Αν ο σύζυγος προχωρούσε σε απαλλοτρίωση ή επιβάρυνση της περιουσίας της συζύγου, ήταν υποχρεωμένος να την επιστρέψει διπλή  και να αποκαταστήσει τυχόν ζημιά.

Τα στοιχεία που παρουσιάζουμε προέρχονται από την μετάφραση στα νέα ελληνικά του Κώδικα, όπως εμφανίζεται στο βιβλίο του αρχαιολόγου Αντώνη Βασιλάκη με τίτλο «Η μεγάλη επιγραφή με τον Κώδικα των νόμων στη Γόρτυνα».

Αναφέρεται λοιπόν μεταξύ άλλων στον Κώδικα πως:

 Αν ένα ανδρόγυνο διαξευχθεί, η γυναίκα να κρατάει τη δική της περιουσία με την οποία ήλθε σε γάμο και το μισό της παραγωγής, αν αυτή προήλθε από τη δική της περιουσία. Όμοια κρατάει από τα χειροτεχνήματα της τα μισά, ότι κι αν είναι αυτά, και επιπλέον πέντε στατήρες αν ο άνδρας είναι υπαίτιος του διαζυγίου.

Αν κάποιος βιάσει ελεύθερο ή ελεύθερη θα καταβάλει εκατό στατήρες. Αν ένας δούλος βιάσει ελεύθερο ή ελεύθερη θα καταβάλει τα διπλά από αυτά.

Αν κάποιος βιάσει μια δούλη οικόσιτη, να καταβάλει πέντε στατήρες. Αν όμως η δούλη έχει ήδη διακορευτεί, να καταβάλει έναν οβολό, αν τη βίασε την ημέρα και δύο οβολούς αν τη βίασε τη νύχτα, και η δούλη να καταθέσει ενόρκως.

Αν ένας άνδρας πεθάνει χωρίς να αφήσει τέκνα η γυναίκα του, αν θέλει, μπορεί να ξαναπαντρευτεί κρατώντας την περιουσία της και όσα της έχει δώσει επιπλέον ο άνδρας της, σύμφωνα με το νόμο, μπροστά σε τρείς ενήλικες μάρτυρες. Αν πάρει κάτι από τα τέκνα της αυτό να αποτελέσει θέμα δίκης.

Αν μια γυναίκα πεθάνει άτεκνη ο άνδρας να αποδώσει στους επιβάλλοντες την περιουσία της, τα μισά χειροτεχνήματα της και το μισό από το εισόδημα που προέρχεται από την περιουσία της.

Αν μια οικέα (δούλη) χωρίσει έναν οικέα, είτε εν ζωή ή μετά το θάνατο του, να διατηρεί την περιουσία της. Αν πάρει κάτι επιπλέον αυτό είναι θέμα δίκης.

Αν μια διαξευγμένη γυναίκα γεννήσει, πρέπει να φέρουν το παιδί στον πρώην σύζυγο της στο σπίτι του, με την παρουσία τριών μαρτύρων. Αν αυτός δεν το παραλάβει, το παιδί θα πρέπει να υπαχθεί στην εξουσία της μητέρας του, είτε για να ανατραφεί είτε για να εκτεθεί.

Αν μια μητέρα αποβιώσει αφήνοντας τέκνα, τη μητρική περιουσία να τη διαχειρίζεται ο πατέρας. Να μην την πουλά όμως και να μην την ενεχυριάζει αν δεν συναινέσουν τα τέκνα, όταν ενηλικιωθούν.

Αν ο άντρας νυμφευθεί άλλη γυναίκα τη διαχείριση της πατρικής περιουσίας να έχουν τα τέκνα.

Αν ένας δούλος (οικέας) έλθει σε σπίτι ελεύθερης και νυμφευθεί μια ελεύθερη γυναίκα τα τέκνα τους να είναι ελεύθερα. Αν όμως μια ελεύθερη γυναίκα έλθει σε σπίτι δούλου και  παντρευτεί έναν οικέα τα τέκνα να είναι δούλοι.

Αν η πατρούχος, (η θυγατέρα που ο πατέρας της πέθανε χωρίς να αφήσει αδελφούς. Ήταν υποχρεωμένη να παντρευτεί τον στενότερο εξ αίματος συγγενή του πατέρα της για να συνεχιστεί ο οίκος και το όνομα του πατέρα της) όντας σε εφηβική ηλικία δεν επιθυμεί να παντρευτεί τον επιβάλλοντα ή αν εκείνος είναι ανώριμος, και εκείνη δεν θέλει να τον περιμένει, το μεν σπίτι, αν υπάρχει, στην πόλη, να το έχει η πατρούχος, μαζί με όσα υπάρχουν μέσα σε αυτό και από την υπόλοιπη περιουσία να παίρνει τα μισά και να παντρευτεί άλλον, όποιον θέλει ή όποιον τη ζητήσει από τη φυλή της. Πρέπει να δώσει όμως σε εκείνον, που τελικώς δεν παντρεύτηκε, το αναλογούν μέρος της περιουσίας.

Οργή του Μηροπολίτη Γόρτυνος για τη συνάντηση Βαρθολομαίου – Πάπα

"Άστραψε" και "βρόντηξε" ο μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας στο κυριακάτικο εγκύκλιο κήρυγμά του, σχολιάζοντας μεταξύ άλλων τη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας Πάπα Φραγκίσκο, στα Ιεροσόλυμα.

Ο μητροπολίτης Γόρτυνος αναφέρει πως ένιωσε ντροπή όταν είδε ορθόδοξο επίσκοπο να φιλά το χέρι του Πάπα και καλεί τους χριστιανούς σε προσευχή λέγοντας ότι ο πιστός λαός είναι ο θεματοφύλακας των ιερών παραδόσεων, ενώ υπογραμμίζει πως -σύμφωνα με το Πηδάλιο- συμπροσευχή κληρικού με παπικούς επισύρει ποινή καθαιρέσεως.
Κάλεσε δε όποιον διαφωνεί να του «αποδείξει από τα ιερά κείμενα -γιατί ἡ Εκκλησία μας έχει κείμενα- ότι ἡ πίστη των παπικών δεν είναι αιρετική, αλλά είναι σύμφωνη με την πίστη των Πατέρων μας» -και τότε «εγώ θα ανακαλέσω», «ζητώντας μάλιστα και συγγνώμη»- και αναφέροντας ότι «δεν υπάρχει στα ιερά μας κείμενα λόγος των Αγίων Πατέρων πού να αγκαλιάζει την παπική πλάνη», αναρωτήθηκε:
«Τότε, πώς εμείς αγκαλιάζουμε τον Πάπα και τον προσφωνούμε ως «αδελφό» και ως «αγιώτατο» και συμπροσευχόμαστε μαζί του; Δεν είναι αυτό ενάντια τακτική προς την γραμμή των Αγίων Πατέρων;»

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως, κ.Ιερεμίας: «Μία είναι η Εκκλησία»

1. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους μαχητὲς ὑπέρ τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδοξίας, τῆς ἀδιαφθόρου Οἰκογενείας καὶ τῆς ἀκεραίας πατρίδος εἶναι καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας, αὐτὸς ὁ ταπεινὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, πνευματικὸ τέκνο τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη, ἀειμνήστου Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης.

2..Στὸ Κυριακάτικο ἐγκύκλιο κήρυγμά του τὴν Κυριακὴ 28.8.2016 ἀνέπτυξε ἐκλαϊκευμένα  «Τί εἶναι ἡ ἐκκλησία καὶ ποῖοι εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας».

3. Ἐπειδὴ τὸ θέμα εἶναι λίαν ἐπίκαιρο καὶ οἱ περισσότεροι ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου ἔγιναν «ἀφωνότεροι ἰχθύος», διότι φοβοῦνται τοὺς ἰθύνοντες πολιτείας καὶ ἐκκλησίας καὶ τῆς καθεστηκυίας τάξεως, καὶ δὲν τοὺς ἒπιτρέπεται νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἡ προσφάτως συνελθοῦσα σύνοδος στὸ Κολυμπάρι Χανίων Κρήτης ἦταν ἀνεπιτυχής, ἀναρτοῦμε τὸ κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλουπόλεως, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλισθοῦν οἱ περισσότεροι ἁπλοϊκοὶ Χριστιανοὶ καὶ γιὰ νὰ ἀποφευχθῇ σχίσμα.

4. Οἱ ἑννέα Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι συνήρχοντο γιὰ νὰ καταδικάσουν αἱρέσεις. Ἡ τελευταία κατ΄ εὐφημισμό «μεγάλη σύνοδος» συνῆλθε γιὰ νὰ ἀμνηστεύσῃ ἀποσχισθεῖσες ἀπὸ τὴν Μία, Ἀγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ ἐκκλησία, τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ νὰ τὶς ἀνακηρύξῃ ὡς ἰσότιμες ἀδερφές ἐκκλησίες. . .

5. Ἀπ΄ ὅ,τι ἐφοβοῦντο οἱ παλαίμαχοι τῆς ὀρθοδοξίας, ὡς παραδείγματος χάριν ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς, ὁ ἀείμνηστος πρώην Μητροπολίτης Δριυνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸς Σεβαστιανός, ὁ πρώην Μητροπολίτης Ὕδρας, Σπετσῶν, Αἰγίνης καὶ Ἐρμιόνης κυρὸς Ἱερόθεος, ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνειος Θεοδωρόπουλος καὶ λοιπὰ μεγάλα ἀναστήματα τῆς Ὀρθοδοξίας, ζῶντες καὶ τεθνεῶτες, ἀκολουθοῦντες τὴν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξη γραμμὴ τοῦ Ἐθνομάρτυρα καὶ Ἁγιομάρτυρα Πατροκοσμᾶ, ποὺ μᾶς διδάσκει  «τὸν Πάπα νὰ καταριέστε», δὲν ἐγλύτωσαν.

Προέβλεψαν ὅτι αὐτὴ ἡ «μεγάλη σύνοδος», ποὺ νοσταλγοῦσαν ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες οἱ ταγοὶ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐὰν δὲν καταδικάσῃ τὶς αἱρέσεις, ἀλλὰ τὶς «χαϊδεύει», τὶς ἀμνηστεύει  καὶ ἐρωτοτροπεῖ μετὰ τῶν αἱρετικῶν, δὲν θὰ εἶναι μεγάλη καὶ οἰκουμενική σύνοδος.

6. Ἂς εὐχηθοῦμε καὶ προσευχηθοῦμε μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς μας νὰ μὴ ἀποθαρρυνθοῦμε καὶ νὰ μὴ ἀποκάμνουμε καὶ κατασκανδαλιστοῦμε.
Ἀπεναντίας ἂς ἐλπίσουμε ὁ δομήτωρ τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ ἀναδείξῃ ἀκραιφνεῖς, ὀρθοδόξους ἡγέτες καὶ νὰ ποιμένουν ὀρθοδόξως καὶ αὐτὲς τὶς ἐκκλησίες, τῶν ὁποίων οἱ προϊστάμενοι τους συμμετεῖχαν στὴν ἐν λόγῳ Σύνοδο.

7.Κακῶς δὲν προσῆλθαν διάφοροι λόγιοι Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες, γιὰ νὰ βροντοφωνήσουν : «οὐκ ἔξεστι εἰς ὑμᾶς, συμμετέχειν καὶ ‘’χαϊδεύειν’’ τοὺς αἱρετικούς».

Τοὺς αἱρετικοὺς πρέπει νὰ τοὺς ἀνακαλοῦμε στὴν τάξι ἐφαρμόζοντες τὰ Γραφικά :
α) « αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδῶς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος » (Τίτ. 3, 10-11).

β) «βλέπετε τοὺς κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατανομήν» (Φιλ. 3, 2).


γ) «καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ’ἀυτῶν αἰσχρὸν ἔστι καὶ λέγειν…» (Ἐφ. 5, 11-13).

δ) « Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου. ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα· ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ.» (Ματθ. 18, 15-18).

ε) «δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα καὶ οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν. (Α΄ Κορ. 11,19).

Καὶ πληθώρα ἄλλων χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῆς ὀρθοτομούσης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας –τῶν Ἁγίων Πετέρων.

Ἄν δὲν συμμετεῖχε ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς στὴν Φεράρα, θὰ εἴχαμε γίνει ὅλοι παπικοί.
Καὶ ὁ Πάπας ἐστέναζε : «Μάρκος οὐκ ὑπέγραψε, οὐδὲν ἐπετύχαμε»

8. Ὅλα αὐτὰ τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων εἶναι μελετημένα μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια, γιὰ νὰ μετατρέψουν τὴν Ἑλλάδα μας σὲ χώρα Πομπηίας καὶ Σοδόμων καὶ Γομόρων.


9. Μερικὰ πράγματα πρέπει νὰ λέγωνται μὲ τὸ ὄνομὰ τους.

Π.χ.  νὰ λέγεται  ὅτι :

στοὺς μετανάστες ὑπάρχουν καὶ λαθρομετανάστες, ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι «καμουφλαρισμένοι» πράκτορες τῆς Τουρκίας, ἀκόμη καὶ τζιχαντιστές,

ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος εἶναι «φίμωτρο»  (γιὰ τὸν ὁποῖο, δυστυχῶς, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας κ. Κονιδιάρης ἐτόνιζεν : «οὐδὲν τρωτὸν βρίσκει ἡ Ἐκκλησία στὸν ἀντιρατσιστικό νόμο»,

γιὰ τὴν μάστιγα ἀποδημίας Ἐλλήνων ἐπιστημόνων,

ὅτι ὁ βαρύτατα φορολογούμενος φτωχὸς Ἑλληνικὸς λαὸς ἔχει ὑποθηκεύσει-ἐπιβαρύνει καὶ τὰ δισέγγονὰ του γιὰ τὰ τρισκατάρατα μνημόνια καὶ ὑφίσταται μία ἄγρια φορολογία.


ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΒΑΡΩΝ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΤΩΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ ΝΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΝ – ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ Κ. ΙΕΡΕΜΙΑ

 

 

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

 

www.fotgrammi.gr

Tέσσερα φάρμακα για την υγεία! (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

Ἀδελφοί μου χριστιανοί

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1) Σᾶς εὔχομαι τήν ὑγεία σας καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν οἰκογένειά σας. Στά χωριά πού περιοδεύω, σάν Ἐπίσκοπος, μαζί μέ τά ἁπλά πνευματικά λογάκια πού τούς λέγω, τούς λέγω ἀκόμη νά προσέχουν πολύ καί τήν ὑγεία τους. «Θά σᾶς δώσω, χριστιανοί μου, – τούς λέγω – τέσσερα φάρμακα γιά τήν ὑγεία σας. Ἀλλά θέλω νά τά πάρετε καί τά τέσσερα. Τό πρῶτο, εἶναι τό νά τρῶτε, ὄχι τά πρόχειρα ἐκεῖνα φαγητά πού κάνουν στούς δρόμους τῶν πόλεων, γιά νά «βουλώσουν» τήν πείνα τους, γιατί αὐτά κάνουν ζημιά στήν ὑγεία. Ἀλλά νά τρῶτε φαγητό καλομαγειρεμένο, ὅπως τό ἔκαναν παλαιά οἱ γονεῖς σας ἐδῶ στά χωριά μας. Δεύτερο φάρμακο, εἶναι τό νά κοιμᾶστε. Προτοῦ νά κοιμηθεῖτε νά σταυρώνετε τό μαξιλάρι σας, τρεῖς φορές, «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», καί νά κοιμᾶστε ἥσυχα, χωρίς νά σκέπτεστε τίς ἀγωνίες σας. Γιατί θά ἔχετε ἀϋπνία. Ὡς τρίτο φάρμακο σᾶς λέγω τό νά μήν στενοχωρεῖστε. Δέν βγαίνει τίποτε μέ τήν στενοχώρια, χριστιανοί μου. Τά μπερδεύουμε χειρότερα τά πράγματα, γιατί χάνουμε τό κουράγιο μας. Ἀλλά θά πεῖτε, πῶς νά μήν στενοχωρούμαστε, ἀφοῦ ἔχουμε τόσα προβλήματα; Γιά τά προβλήματά σας, ἀδελφοί μου, πατέρες καί μητέρες μου καί ἅγιες γιαγιές, γιά τά προβλήματά σας, λέγω, σᾶς δίνω τό τέταρτο καί τό πιό καλό φάρμακο: Τό νά τά ἀκουμπᾶτε ὅλα στήν Παναγία. Νά λέτε: «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου!». Καί θά δεῖτε πόσο ὡραῖα θά σᾶς ἔρθουν ὅλα τά θέματά σας.
2) Ἀλλά εἶμαι χαρούμενος, γιατί βρῆκα δύο ὡραῖα κειμενάκια, δύο κοντινῶν μας ἁγίων, τοῦ ἁγίου Πορφυρίου καί τοῦ ἁγίου Παϊσίου. Εἶναι σχετικά μέ τήν ὑγεία τά κείμενα αὐτά. Σᾶς παρακαλῶ πολύ νά τά διαβάσετε.

(α) Σᾶς παραθέτω τό πρῶτο κείμενο τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. Μᾶς λέγει:

«Νά προσέχεις τή δίαιτά σου, νά μήν τρῶς τροφές πού πειράζουν τήν πάθησή σου καί παχαίνουν. Νά μή μένεις πολλές ὧρες στό κρεβάτι, γιατί θά ξαναρρωστήσεις. Νά κινεῖσαι, νά ἀσκεῖσαι, ἀλλά μέ μέτρο. Νά περπατᾶς, ἀλλά οὔτε πολύ γρήγορα οὔτε πολύ ἀργά, οὔτε σέ ἀνηφοριές οὔτε σέ κατηφοριές, οὔτε σέ μεγάλο ὑψόμετρο οὔτε σέ μικρό. Νά βαδίζεις, μέ κανονικό ρυθμό, σέ ἴσιο μέρος, χωρίς νά κουράζεσαι. Νά βγαίνεις ἔξω. Δέ θά σοῦ πῶ ποῦ νά πᾶς· πήγαινε ὅπου σοῦ ἀρέσει, φθάνει νά εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἀθήνα, μακριά ἀπό τά καυσαέρια, πού σέ βλάπτουν πολύ στήν ὑγεία σου. Νά μή βγαίνεις ἔξω στό πολύ κρύο καί στήν πολλή ζέστη. Ὅταν βγαίνεις στό κρύο, νά κρατᾶς ἕνα μαντήλι μπροστά στή μύτη καί τό στόμα σου, γιά νά μήν ἀναπνέεις ψυχρό ἀέρα, καί στή ζέστη νά φορᾶς καπέλο, γιά νά μή σέ πειράξει ὁ ἥλιος στό κεφάλι.

Νά προσέξεις πολύ τήν ψυχική πίεση καί τό ἄγχος, πού αἰσθάνεσαι στήν ἐργασία σου. Ξέρω, ὅτι ἐκεῖ δέ σέ πιέζουν, καί ἐξωτερικά φαίνεσαι ἤρεμος, ἀλλά ἐσωτερικά καταπιέζεις μόνος σου τόν ἑαυτό σου, γιά νά μήν ὑστερήσεις ὡς πρός τούς ἄλλους καί γιά νά ἀποδώσεις καλύτερη καί περισσότερη ἐργασία. Εἶδες τώρα, πού πῆρες ἀναρρωτική ἄδεια καί ἔμεινες ἀρκετές μέρες μακριά ἀπό αὐτή τήν ἐργασία σου, πόσο ἠρέμησες ἐσωτερικά; Ὅταν θά κάνεις ἄλλου εἴδους ἐργασία, δέ θά ἔχεις ἄγχος. Νά διαβάζεις πατερικά βιβλία καί νά προσεύχεσαι. Πρό πάντων νά μή στενοχωριέσαι. Ἔτσι ἡ ὑγεία σου θά πάει καλύτερα. Ὅσο πιό πολύ θά ἀγαπᾶς τό Χριστό, τόσο πιό πολύ θά χαίρεσαι καί τόσο πιό λίγο θά στενοχωριέσαι. Ὅλα νά τά κάνεις μέ ἀγάπη καί εὐχαρίστηση, χωρίς πίεση καί ἄγχος. Νά παίρνεις καί τά φάρμακά σου, ἴσως κάποτε νά τά πετάξεις κι αὐτά» .

(β) Σᾶς δίνω τώρα καί τό ἄλλο κείμενο τοῦ ἁγίου Παϊσίου, σχετικό μέ τό ἄγχος, ἀπό τό ὁποῖο ὑποφέρουν ἰδιαίτερα οἱ ἄνθρωποι σήμερα:

«Γιά τίποτε νά μήν ἔχετε ἄγχος. Τό ἄγχος εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὅταν βλέπετε ἄγχος, νά ξέρετε ὅτι ἐκεῖ ἔχει βάλει τήν οὐρά του τό ταγκαλάκι. Ὁ διάβολος δέν πηγαίνει κόντρα. Ἄν ὑπάρχη μία τάση, σπρώχνει καί αὐτός, γιά νά ταλαιπωρήση καί νά πλανήση τόν ἄνθρωπο. Τόν εὐαίσθητο λ.χ. τόν κάνει ὑπερευαίσθητο. Ὅταν ἔχης διάθεση νά κάνης μετάνοιες, σπρώχνει καί ὁ διάβολος νά κάνης περισσότερες ἀπό τήν ἀντοχή σου καί, ἄν οἱ δυνάμεις σου εἶναι περιορισμένες, δημιουργεῖται μιά νευρικότητα, γιατί δέν τά βγάζεις πέρα, καί στήν συνέχεια σοῦ δημιουργεῖ ἄγχος μέ ἐλαφρά ἀπελπισία κατ’ ἀρχάς καί μετά συνεχίζει… Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν ἀρχάριος μοναχός, ἕνα διάστημα, μόλις ἔπεφτα νά κοιμηθῶ, μοῦ ἔλεγε ὁ πειρασμός: “Κοιμᾶσαι; Σήκω! Τόσοι ἄνθρωποι ὑποφέρουν, τόσοι ἔχουν ἀνάγκη…” Σηκωνόμουν καί ἔκανα μετάνοιες, ὅ,τι μποροῦσα. Μόλις ἔπεφτα νά κοιμηθῶ, ἄρχιζε ξανά: “Οἱ ἄλλοι ὑποφέρουν κι ἐσύ κοιμᾶσαι; Σήκω!” Σηκωνόμουν πάλι. Μέχρι πού ἔφθασα νά πῶ: “Ἄχ, νά μοῦ κόβονταν τά πόδια, τί καλά! Θά ἤμουν τότε δικαιολογημένος, ἀφοῦ δέν θά μποροῦσα νά κάνω μετάνοιες”. Μιά Μεγάλη Σαρακοστή τήν ἔβγαλα μέ τό ζόρι, γιατί πήγαινα νά στριμώξω τόν ἑαυτό μου περισσότερο ἀπό τήν ἀντοχή μου.

Ὅταν νιώθουμε στόν ἀγώνα μας ἄγχος, νά ξέρουμε ὅτι δέν κινούμαστε στόν χῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν εἶναι τύραννος νά μᾶς πνίγη».

Mέ πολλές εὐχές, † Ἀρχιερεύς Ἰερεμίας

Μητροπολίτης Γόρτυνος: Ως Έλληνες είμαστε ευγνώμονες στην Παναγία

Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, εἶναι γιορτή τῆς Παναγιᾶς. Σήμερα εἶναι τό «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», ὅπως τό λέει ὁ λαός μας. Ἡ σημερινή ἑορτή, ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς θεομητορικές ἑορτές.

Σήμερα ἑορτάζουν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὁπουδήποτε τῆς γῆς καί ἄν βρίσκονται. Μά ἰδιαίτερα ἑορτάζουμε ἐμεῖς πού κατοικοῦμε αὐτήν τήν εὐλογημένη καί δοξασμένη χώρα, πού λέγεται Ἑλλάδα. Πραγματικά, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εὐλαβούμεθα καί ἀγαπᾶμε ἰδιαίτερα τήν Παναγία καί τήν ἔχουμε συνδέσει μέ τήν ἱστορία μας. Τήν ἔχουμε ἀνακηρύξει Ὑπέρμαχο Στρατηγό μας. Ἐκεῖνο τό τροπάριο, «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια…», εἶναι ὁ πρῶτος καί ὁ κύριος Ἐθνικός μας Ὕμνος. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα μας, σέ μικρά χωριά καί σέ μεγάλες πόλεις, εἶναι σπαρμένη μέ μικρούς καί μεγάλους Ναούς ἀφιερωμένους στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Τό πρῶτο πού ἔχω νά σᾶς πῶ στήν ἐγκύκλιό μου αὐτή, ὦ φιλέορτοι χριστιανοί, εἶναι νά ἔχουμε σωστή πίστη γιά τήν Παναγία μας, αὐτήν τήν πίστη πού ἔχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Δέν πιστεύουμε ἐμεῖς τήν Παναγία τῶν Παπικῶν, τήν «Φραγκοπαναγιά», ὅπως τήν λέει ὡραῖα ὁ λαός μας, οὔτε, πολύ περισσότερο, πιστεύουμε τήν Μαρία τῶν Προτεσταντῶν· ἀλλά πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὅπως τήν ψάλλουμε ἐδῶ στήν Ἐκκλησία μας καί ὅπως τήν τραγουδᾶμε στά ἑλληνικά μας τραγούδια. Λέγοντας, χριστιανοί μου, τούς Χαιρετισμούς στήν Παναγία, ὅσο μπορεῖτε κάθε μέρα, ἤ λέγοντας μία παράκληση σ᾽ Αὐτήν, τήν Ἀρχόντισσα Κυρία μας, κάνετε μιά σωστή ὁμολογία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης στήν Παναγία. Γιατί αὐτά τά τροπάρια εἶναι δογματικά τροπάρια, περιέχοντα τήν ὀρθόδοξη θεοτοκολογία.

Τό δεύτερο πού θέλω νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί μου, σήμερα στήν μεγάλη μας αὐτή Θεομητορική ἑορτή, εἶναι, σάν Ἕλληνες, νά εἴμεθα εὐγνώμονες στήν Παναγία γιά τά ὅσα καλά καί θαυμαστά, παλαιότερα καί νεώτερα, ἔκανε στήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα. Αὐτή ἦταν Ἐκείνη στήν Ὁποία προσευχόταν, ἐδῶ στήν Ἀρκαδία, ὁ δικός μας Κολοκοτρώνης καί ἔλεγε στούς συντρόφους του ὅτι τοῦ «χαμογέλασε» ἀπό τήν Εἰκόνα Της καί τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θά δοῦμε λευτεριά στόν τόπο μας. Ὅπως καί εἴδαμε τήν λευτεριά αὐτή μέ τήν εὐλογία Της. Καί αὐτή πάλι, ἡ Παναγία, ἦταν Ἐκείνη, πού ἔβλεπαν οἱ φαντάροι μας στά χιονισμένα βουνά τῆς Ἀλβανίας νά πηγαίνει μπροστά τους καί νά τούς ὁδηγεῖ καί τά βόλια τοῦ ἐχθροῦ ἄλλαζαν στροφή!

Καί σ᾽ Αὐτήν πάλι καί τώρα, ὦ ἀδελφοί μου χριστιανοί καί πατριῶτες, σ᾽ Αὐτήν καταφεύγουμε καί τώρα, πού ἡ πατρίδα μας μᾶς φαίνεται σάν νά περνάει μιά ἄλλη τουρκιά καί μιά ἄλλη κατοχή. Καί θερμοπαρακαλοῦμε γονατιστά τήν Ἀρχόντισσα Κυρία μας νά μᾶς σώσει ἀπό τίς ἐπιβουλές τῶν ἐχθρῶν μας καί νά μᾶς βγάλει ἀπό τόν λάκκο τόν βαθύ, στόν ὁποῖο πέσαμε – μᾶς ἔρριξαν – καί νά ἀνορθωθοῦμε πάλι ὡς ἔνδοξο καί φιλότιμο γένος, πού προσκυνάει τόν Τριαδικό Θεό καί τιμᾶ καί γεραίρει Αὐτήν, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ΑΜΗΝ!

Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

«Λάβρος» εναντίον όσων ψήφισαν το Σύφωνο Συμβίωσης ο μητροπολίτης Γόρτυνος

Ἤρεμος καί γαλήνιος φαινόταν ὁ Δεσπότης μας σήμερα, τήν δεύτερη μέρα τῶν Χριστουγέννων τό πρωί στήν Θεία Λειτουργία, στό χωριό Παλιομοίρι τῆς Μεγαλοπόλεως, ὅπου εἶχε μεταβεῖ γιά τήν τέλεση Μνημοσύνου μέ τήν Θεία Λειτουργία. Ὁμοίως ἤρεμος ἦταν καί στό θεῖο του κήρυγμα καί παρήγορος πρός τήν θλιμμένη οἰκογένεια.

Ὁ ναός ἦταν κατάμεστος ἀπό τό ἐκκλησίασμα. Στό τέλος τοῦ κηρύγματός του ὁ δεσπότης, συνεδύασε τό θέμα του μέ τήν «μεγάλη ἁμαρτία», ὅπως εἶπε, πού συνέβηκε στήν πατρίδα μας, τό νά γίνει νόμος ἡ ἀκολασία καί ἐπιτέθηκε δριμύτατα – πάει τώρα τό ἤρεμο πρῶτα ὕφος του – ἐναντίον ἐκείνων πού ψήφισαν ἕνα τέτοιο «αἶσχος νόμο», ὅπως τόν ἀποκάλεσε.

Ἰδιαίτερα ὅμως ὁ Μητροπολίτης μας ἦταν θυμωμένος καί ἀπότομος στήν ἐπίθεσή του ἐναντίον τῶν βουλευτῶν τῆς ἐπαρχίας μας, οἱ ὁποῖοι ψήφισαν τόν «ἐλεεινό νόμο», ὅπως τόν εἶπε. Στήν ἐπίθεσή του αὐτή ἐναντίον τους ὁ Μητροπολίτης τούς εἶπε τήν φράση «ντροπή τους», καί μάλιστα τήν εἶπε δυό καί τρεῖς φορές. Προέτρεψε δέ τούς χριστιανούς νά μεταφέρουν στούς βουλευτές αὐτούς τήν θλίψη του γιά τήν πράξη τους καί τόν χαρακτηρισμό του ὡς «ντροπή τους». Καί μάλιστα εἶπε, θά χαρεῖ νά τοῦ κάνουν μήνυση γιά τήν φράση του αὐτή καί «ἐλᾶτε, χριστιανοί μου – μᾶς εἶπε – στό δικαστήριο, γιά νά ἀκούσετε τί θά τούς πῶ».

Δέν μποροῦμε νά θυμηθοῦμε ὅλα τά πολλά πού εἶπε ὁ δεσπότης κατάπικρος γιά τόν νόμο πού ψηφίστηκε. Θυμόμαστε μόνο ὅτι ἀναφέρθηκε μέ πόνο λέγοντας, ποῦ κατήντησε ἡ ἔνδοξη πατρίδα μας, πού τιμοῦσε τήν παρθενία καί ἔκανε Παρθενώνα, ποῦ κατήντησε στά χρόνια μας, ὥστε οἱ ἄρχοντές της νά ψηφίζουν τήν ἀκολασία ὡς νόμο. «Καί μή με ἀφήνετε – εἶπε – χριστιανοί μου, μή μέ ἀφήνετε νά ἀγωνίζομαι μόνος μου. Δέν εἶναι δική μου ἡ πίστη καί ἡ πατρίδα. Εἶναι καί δική σας πίστη ἡ Ὀρθοδοξία καί δική σας πατρίδα ἡ Ἑλλάδα μας. Τό ἔνδοξο ἔθνος μας, τό χιλιοξακουσμένο – συνέχιζε νά λέει –, ξέπεσε στά χρόνια μας, γιατί φύγαμε – φύγαμε ἀπό τόν Θεό τῶν Πατέρων μας. Πάει – εἶπε στό τέλος ὁ Δεσπότης – θά μᾶς πάρει ὁ Θεός τή Χάρη του, ἀφοῦ ποδοπατοῦμε τόν νόμο του καί ψηφίζουμε γιά νόμο τίς βρωμιές».

Εἶπε καί ἄλλα, πού δέν μποροῦμε νά τά θυμηθοῦμε. Ὅλοι στό ἐκκλησίασμα, ὅπως φαίνονταν ἀπό τά πρόσωπά τους, ἐνθουσιάστηκαν ἀπό τό ξέσπασμα αὐτό τοῦ δεσπότου Ἰερεμία καί ἰδιαίτερα κεντριστήκαμε ἀπό αὐτό πού μᾶς εἶπε, νά μήν τόν ἀφήνουμε μόνον νά ἀγωνίζεται, ἀλλά νά εἴμαστε καί ἐμεῖς ὅλοι συναγωνιστές στόν ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν πίστη καί τά ἁγνά ἤθη στήν πατρίδα μας.Ἦταν καί Ἀθηναῖοι στό ἐκκλησίασμα καί μερικοί παρέμειναν στό τέλος γιά νά συγχαροῦν ἰδιαίτερα τόν Μητροπολίτη. Οἱ ἐπιτόπιοι κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἐνθουσιάστηκαν ἰδιαίτερα καί μᾶλλον θά ἐκδηλώθηκαν ἀργότερα δυναμικά οἱ ἀντιδράσεις τους. «Πάω τώρα ἀμέσως, τώρα, τώρα, πάω νά πάρω τηλέφωνο στό βουλευτή», εἶπε μιά ἁπλῆ γυναῖκα.

Πάντως γενικά ὅλοι χαρήκαμε ἀπό τό ἐλεγκτικό αὐτό κήρυγμα τοῦ δεσπότη μας καί ἔτσι τόν θέλουμε νά εἶναι. Νά εἶναι ἀγωνιστής καί νά θερμαίνει καί τήν δική μας καρδιά γιά τόν Θεό καί τήν Πατρίδα. Καί ὄχι, δέν θά τόν ἀφήσουμε νά ἀγωνίζεται μόνος του, γιατί καί ἐμεῖς πιστεύουμε αὐτό πού μας ἄφησαν σάν προῖκα οἱ γιαγιάδες μας καί ἐμεῖς ἀγαπᾶμε τήν πατρίδα μας, πού τήν τραγουδᾶμε στά τραγούδια μας χορεύοντας.

Γόρτυνος Ιερεμίας: Στα σημερινά χρόνια βάλθηκαν μερικοί να θάψουν τα ιδανικά μας

Πάσχα ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ μεγαλύτερη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης. Ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δέν εἶναι πεθαμένος, ἀλλά ἀναστημένος. Αὐτό γιορτάζουμε σήμερα: Τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅλα τά ψευδοθρησκεύματα ἔχουν πεθαμένο ἀρχηγό. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀναστημένο Ἀρχηγό. Ὁ ὄχλος τῶν Ἰουδαίων, καθοδηγούμενος ἀπό τούς «μορφωμένους» του, τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους, θανάτωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ἔβαλαν μάλιστα καί φρουρά στρατιωτῶν, γιά νά φρουρεῖ τόν τάφο, μήν ἔρθουν τάχα οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί κλέψουν τό σῶμα Του καί ποῦν ἔπειτα ὅτι ἀναστήθηκε. Ἀλλά περιμένετε, παρακαλῶ!

Τί ἦταν αὐτό πού συνέβηκε τήν τρίτη ἡμέρα μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ; Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός! Τρόμαξαν οἱ στρατιῶτες, πού φρουροῦσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, σάστισαν καί ἐξευτελίστηκαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἀγαλλίασαν ὅμως οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί ὅλοι οἱ πιστοί του καί διαλαλοῦσαν θαρρετά τήν Ἀνάστασή Του. Δέν ἦταν δυνατόν νά συμβεῖ διαφορετικά, ἀδελφοί χριστιανοί. Δέν ἦταν δυνατόν ἡ ψυχρή πλάκα τοῦ μνήματος νά κρατήσει τόν Χριστό στόν τάφο, γιατί ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Καί ὅλο τό χῶμα τῆς γῆς δέν μπορεῖ νά θάψει τόν Θεό.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί χριστιανοί, διαποτίζει ὅλη τήν πίστη μας καί τήν λατρεία μας στόν Θεό, ἀλλά, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ἰδιαίτερα, ἔγινε δύναμη ἰσχυρή καί μᾶς ἔδωσε ὁρμή γιά τούς ἀγῶνες τῆς φυλῆς μας. Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι σταύρωσαν τόν Χριστό, ἔτσι καί οἱ Τοῦρκοι σταύρωσαν καί ἔθαψαν τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα. Πραγματικά, τήν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ὅλοι πίστευαν ὅτι πάει πιά ἡ Ἑλλάδα!… Ἀλλά, τί εἶναι αὐτό πού συνέβηκε τήν 25η Μαρτίου τό 1821; Ὁ δικός μας Δημητσανίτης Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, τήν ἡμέρα πού γιόρταζε ἡ Παναγιά, ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως καί ὅρκισε τούς Ἕλληνες νά ξεσηκωθοῦν σέ ἀγῶνα, γιά νά τινάξουν τόν τύραννο κατακτητή καί νά ἐλευθερωθοῦν. Δηλαδή νά ἀναστηθοῦν! Καί ἀναστηθήκαμε, ὦ χριστιανοί. Ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα βγῆκε ἀπό τόν τάφο δουλείας 400 χρόνων καί τρόμαξαν τά Βαλκάνια καί ὅλοι οἱ λαοί γιά τό θαῦμα αὐτό.

Καί τώρα πικρό νά τό πῶ, χριστιανοί μου, ἀλλά θά τό πῶ. Καί στά σημερινά τά χρόνια βάλθηκαν μερικοί νά θάψουν τά ἰδανικά μας, τήν πνευματική μας αὐτή περιουσία καί τά βιώματά μας, μέ τά ὁποῖα μεγαλούργησε ἡ φυλή μας καί δοξάστηκε στά πέρατα. Καί αὐτά τά βιώματα εἶναι ἡ πίστη μας καί ἡ παιδεία μας. Παλαιά ἔλεγε ἡ γιαγιά στό ἐγγονάκι της: «Ἄντε, παιδί μου, στό σχολειό νά μάθεις γράμματα, γιά νά μοῦ ἐξηγᾶς τό Εὐαγγέλιο»! Μά στά σημερινά τά χρόνια στά Σχολεῖα μας σκότωσαν τήν ὡραία ἑλληνική μας γλώσσα, μέ τό καλπάζον ὕφος της καί τήν μεγαλοπρέπειά της, καί στά Σχολεῖα μας πάλι δέν ἐπιτρέπεται νά διδάσκεται τό Εὐαγγέλιο σάν θρησκευτικό μάθημα, ὅπως γινόταν τόσα χρόνια μέχρι τώρα. Τήν μεγάλη αὐτή ζημιά στήν Παιδεία τῆς πατρίδας μας τήν ἔκανε ὁ σημερινός ὑπουργός τῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ κύριος μέ ἀπόφασή του ἀφαίρεσε ἀπό τήν Παιδεία τήν ψυχή της, πού εἶναι ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτήν τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μάθαιναν καί σπούδαζαν μέχρι τώρα οἱ μαθητές στά Σχολεῖα μας μέ τό θρησκευτικό μάθημα. Ἀλλά ὁ κύριος ὑπουργός τό μάθημα αὐτό τό μεταβάλλει στά χρόνια μας σέ θρησκειολογία, λόγο, δηλαδή, γιά ὅλα τά θρησκεύματα.

Νέο σταύρωμα αὐτό καί νέα ταφή τῆς Πατρίδας μας!… Ἀλλά μή φοβᾶστε, χριστιανοί! Γρήγορα θά σβήσουν οἱ σταυρωτές καί θά καταπέσουν τά σχέδιά τους καί θά σαρωθοῦν καί θά πεταχθοῦν στούς κάδους τῶν ἀχρήστων καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά γραφοῦν μέ μελανά γράμματα, γιατί τόλμησαν νά ἀφαιρέσουν τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τά χρυσᾶ μας παιδιά. Καί τό λέμε αὐτό μέ βεβαιότητα, γιατί πιστεύουμε στόν ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού πάντα χαρίζει τήν ἀνάσταση στήν ἀγαπημένη μας πατρίδα τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία Τόν πιστεύει καί Τόν λατρεύει ὀρθοδόξως καί Τόν θεολογεῖ μέ μεγάλους Πατέρες τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς μας.

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου χριστιανοί!
Χρόνια Σας πολλά!
Εὐλογία στίς οἰκογένειές Σας!
Νά ζήσει – καί θά ζήσει – ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας καί ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα!

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Γόρτυνος: «Δεν εξελέγησαν άρχοντες του λαού για να υποτιμούν την Ορθόδοξη πίστη του»

Ἀναστατωμένοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἱστορικῆς Ἐπαρχίας Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, πού ὑπηρετῶ, καί ὁ κλῆρος καί ὁ λαός της, γιά τά ὑποτιμητικά πρός τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας, τήν πίστη, τήν πατρίδα καί τήν οἰκογένεια, λόγια τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς κ. Ν. Βούτση.
Τοιαῦτα λόγια, λεγόμενα ἀπό ἄρχοντα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, συνιστοῦν βλασφημία καί ἀγνωμοσύνη κατά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἤδη ἔχουν ἐξεγερθεῖ πολλοί Ἱεράρχες γιά τήν ἀσέβεια αὐτή, κάθε δέ Ἱεράρχης ἄς μή θεωρηθεῖ ὡς ἕνα μεμονωμένο πρόσωπο, διότι καί ὁ τίτλος του, ὁ ὁποῖος τόν καθορίζει, δείχνει ὅτι σαρκώνει ἐν ἑαυτῷ καί ὅλο τό ποίμνιό του. Ἐκφράζουμε λοιπόν καί ἐμεῖς, ὡς ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ εὐλογημένο καί πιστό στίς παραδόσεις τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας καί τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος μας, ἐκφράζουμε, λέγω, ὄχι ἁπλῶς τήν διαφωνία μας στά λόγια τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς, ἀλλά καί τήν ἀποστροφή μας σ᾽ αὐτά.
Ὁ κύριος Βούτσης παρουσιάζεται ὡς νά ἀγνοεῖ τήν μεγάλη ἀλήθεια, ἡ ὁποία διήκει ὅλες τίς σελίδες τῆς ἔνδοξης ἑλληνικῆς ἱστορίας μας, ὅτι ἡ πίστη στόν Θεό εἶναι στενά δεμένη μέ τήν ψυχή τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί τά ἀνδραγαθήματα τῶν Ἑλλήνων ἔχουν καί κίνητρο καί τέλος τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Οἱ ἄρχοντες τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ τόπου δέν πρέπει νά τό λησμονοῦν αὐτό, πολύ δέ περισσότερο δέν πρέπει προκλητικά νά τό παραθεωροῦν, ὅπως ἔπραξε ὁ νῦν Πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ. Νικόλαος Βούτσης. Δέν ἐξελέγησαν ἄρχοντες τοῦ λαοῦ γιά νά ὑποτιμοῦν καί νά παραθεωροῦν τήν Ὀρθόδοξη πίστη του, ἀλλά πρέπει μαζί μέ αὐτόν νά τήν σέβονται καί νά τήν τιμοῦν. Αὐτό πού περιμένουμε τώρα ἀπό τόν κ. Πρόεδρο τῆς Βουλῆς κ. Ν. Βούτση εἶναι νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τόν πιστό ἑλληνικό λαό καί ἡ πράξη του αὐτή ὄχι μόνο θά εὐφράνει τόν λαό πού ὑπηρετεῖ, ἀλλά καί θά δώσει στόν ἴδιο περιποιοῦσα τιμή καί ἀξία.
Ὡς Ἐκκλησία ἀποβλέπουμε στήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί αὐτοῦ βεβαίως τοῦ κ. Βούτση τήν σωτηρία. Διότι ἀπό τό κείμενό του ἀπέδειξε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δέν τοῦ ἔχει μιλήσει δυνατά μέσα του καί εὐχόμεθα, ἔστω καί ἀπό τό παρόν γεγονός, νά λάβει ἀφορμή νά ἐγκύψει μέ τόν ἰσχυρό του νοῦ, ἀλλά καί μέ ἀγαθή τήν καρδία του, εἰς βάθος στήν πίστη τῶν πατέρων μας καί τότε θά γνωρίσει ἕνα γλυκό Θεό, πού ἱκανοποιεῖ καί τόν νοῦ καί τήν καρδιά, τόν Θεό τῶν πατέρων ἡμῶν! Πάντως ἐκεῖ πού ὕπουλα τό πηγαίνουν πολλοί τό θέμα, μέ τά διάφορα διατάγματά τους καί τίς περίεργες ἐνέργειές τους, τό νά κάνουν τήν πατρίδα μας ἐντελῶς ἄθρησκη, δέν θά τό ἐπιτρέψει ὁ ᾽Ορθόδοξος λαός, πολύ δέ περισσότερο δέν θά τό ἐπιτρέψουμε ἐμεῖς οἱ Ἱεράρχες καί ὅλοι οἱ κληρικοί, γιατί δέν μᾶς ἀφήνει ἡ ἱστορία μας. Ἕξι χιλιάδες (6.000) κληρικοί, λέγει ὁ ἱστορικός Πουκεβίλ, ἔπεσαν στούς ἀγῶνες γιά τήν ἐλευθερία, γιά νά ὑπάρχει ἐλεύθερη ἑλληνική πατρίδα.
Τοιοῦτοι λόγοι, πού θέλουν νά δημιουργήσουν μία ξένη πρός τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας ἑλληνική πατρίδα, μέ αἰσχρά μάλιστα ἤθη, ὅπως εἶναι τό θέμα τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἔκαναν, νομίζω, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κοζάνης νά πεῖ τήν τολμηρή πράγματι ἔκφραση ὅτι «ἕνας βόθρος εἶναι ἡ βουλή τῶν Ἑλλήνων». Ἀλλά πρίν ἀπό αὐτόν ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή λέγει, «βόθρος βαθύς στόμα παρανόμου» (Παροιμίαι 22,14), μέ τήν ἔννοια τῆς δυσοσμίας καί τῆς θολώσεως τῆς καθαρᾶς ἀτμόσφαιρας τῶν ἰδανικῶν, τήν ὁποίαν προκαλοῦν οἱ βλάσφημοι πρό τήν πίστη λόγοι. Τό ἴδιο δέ νόημα θέλει νά ἐκφράσει καί ὁ ἄλλος ψαλμωδός πού λέγει «τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν» (Ψαλμ. 5,10), ὅτι δηλαδή ἀποπνέουν δυσοσμία τά βλάσφημα λόγια τῶν ἀσεβῶν, πού ἀντιστρατεύονται στίς μεγάλες ἀρετές, ὅπως αὐτές πού προσβάλλουν οἱ λόγοι τοῦ κ. Βούτση, τήν πίστη, τήν πατρίδα καί τήν οἰκογένεια.
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Γόρτυνος: «Με τη μελέτη του Ευαγγελίου και τη Θεία Κοινωνία, κάνουμε πραγματικά Χριστούγεννα»

Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2017

1. Εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἀδελφοί χριστιανοί, εἶναι πολύ μεγάλη. Μέ τήν ἑορτή αὐτή βεβαιωνόμαστε ὅτι μπορεῖ νά γίνει πραγματικότητα ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο πλαστήκαμε. Καί ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ἤρθαμε στόν κόσμο εἶναι νά βροῦμε τόν Θεό καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Ἀλλά εἶναι δυνατόν ἡ δική μας ἀνθρώπινη φύση νά ἑνωθεῖ μέ τήν θεία φύση; Ναί, ἀπαντοῦμε μέ τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Γιατί μέ τά Χριστούγεννα γιορτάζουμε ὅτι ἡ θεία φύση ἑνώθηκε μέ τήν ἀνθρώπινη φύση. Ποῦ ἔγινε αὐτό τό φοβερό θαῦμα; Σέ ποιό ἐργαστήρι ἑνώθηκαν οἱ δύο αὐτές φύσεις; Στήν Κοιλία τῆς Θεοτόκου! Γι᾽ αὐτό καί τήν Κοιλία τῆς Παναγίας ἡ ὀρθόδοξη θεολογία μας τήν λέει «ἐργαστήριο ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων», τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης φύσης!

Ἀλλά ὅ,τι λέγεται γιά τήν Παναγία ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία μας πάλι τό λέει καί γιά τήν Ἐκκλησία. Ἑπομένως: Ὅπως στήν Κοιλία τῆς Παναγίας μέ τήν Δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγινε ἡ ἕνωση τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης, ἔτσι καί στήν «Κοιλία» τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή, στόν ἅγιο Ναό, γίνεται ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, μέ τά Ἅγια Μυστήρια πού τά τελεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα.

2. Ἀλλά τί ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστός στόν κόσμο ὅπου ἦλθε; Ἔφερε, χριστιανοί μου, αὐτά τά δύο πού θά σᾶς πῶ τώρα, ἀπό τά ὁποῖα προέρχονται μύρια καλά. Πρῶτον, ὁ Χριστός στόν κόσμο ὅπου ἦρθε κήρυξε τόν ἅγιό Του λόγο, πού εἶναι γραμμένος στό Ἅγιο Εὐαγγέλιο καί δεύτερο, μέ τήν σταυρική Του θυσία, ἔδωσε τό Αἷμα Του γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἑπομένως, χριστιανοί μου, ἀφοῦ ἑορτάζουμε Χριστούγεννα, πρέπει νά δεχθοῦμε ὁλόκαρδα αὐτά τά δύο δῶρα τοῦ Χριστοῦ μας πού σαρκώθηκε γιά μᾶς: Νά διαβάζουμε τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο καί νά κοινωνοῦμε συχνά τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, πού εἶναι στό Ἅγιο Ποτήριο, ὅταν ὁ ἱερέας λέει στούς πιστούς στήν θεία Λειτουργία: «Μετά φόβου Θεοῦ πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε»!

Μέ αὐτά τά δύο, ἀδελφοί, μέ τήν μελέτη τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου καί μέ τήν θεία Κοινωνία, κάνουμε πραγματικά Χριστούγεννα. Χωρίς ὅμως αὐτά τά δύο ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων θά εἶναι ψυχρή γιά μᾶς καί δέν θά μιλάει καθόλου στήν καρδιά μας. Τότε τά Χριστούγεννα θά εἶναι χωρίς Χριστό.

Σᾶς εὔχομαι, ὅμως, ὁλόκαρδα, ἀδελφοί, Χριστούγεννα μέ Χριστό! Μέ Εὐαγγέλιο καί μέ θεία Κοινωνία!

Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Γόρτυνος Ιερεμίας: Το «Χριστός Ανέστη» άναβε την ελπίδα για την ανάσταση του έθνους μας

Ἀδελφοί μου χριστιανοί,
Κάτοικοι τῆς ἡρωικῆς γῆς Γορτυνίας καί Μεγαλόπολης,
Χριστός Ἀνέστη!
1. Φτάνει ὁ χαιρετισμός αὐτός γιά νά δονήσει τήν καρδιά μας ἀπό χαρά καί ἐνθουσιασμό, γιατί τό «Χριστός ἀνέστη» εἶναι μιά μικρή μέν, ἀλλά δυνατή ὁμολογία τῆς πίστης μας.
«Χριστός ἀνέστη», γιατί ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας εἶναι Θεός καί δέν μπορεῖ νά Τόν κρατήσει τό σκοτεινό βασίλειο τοῦ θανάτου. Κατέβηκε μέχρις ἐκεῖ γιά νά τό διαλύσει καί νά δώσει ἀληθινή ζωή στούς ἐκεῖ νεκρούς. Γι᾽ αὐτό καί λέμε «καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!
2. Στόν πασχάλιο αὐτόν χαιρετισμό μου, ἀδελφοί μου, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι τό «Χριστός ἀνέστη» ψαλλόταν πιό τρανά καί πιό ἐνθουσιαστικά στά σκληρά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, γιατί ἄναβε τόν πόθο καί τήν ἐλπίδα γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Ἔθνους μας. Τούς στοίχιζε ὅμως τήν ζωή τους τό «Χριστός ἀνέστη» αὐτό. Ἔτσι λοιπόν οἱ Τοῦρκοι πλησίασαν ἕνα χριστιανό παλλικάρι καί τοῦ εἶπαν νά τουρκέψει καί αὐτοί τοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι θά τόν κάνουν ἄρχοντα. Καί τό παλλικάρι εἶπε ναί, δέχεται, ἀλλά θέλει τήν ἄρνηση αὐτή τοῦ Χριστοῦ νά τήν κάνει μέρα πού τιμοῦν καί ἑορτάζουν πολύ οἱ χριστιανοί καί αὐτή εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Καί εἶπε μάλιστα ὅτι θέλει νά ἀποκηρύξει τόν Χριστό ἀπό ψηλά, ἀπό τόν μιναρέ τῶν Τούρκων, γιά νά τόν ἀκοῦνε ὅλοι.
Οἱ Τοῦρκοι πανηγύρισαν ἀπό τήν ὑπόσχεση αὐτή τοῦ χριστιανοῦ νέου καί τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα μαζεύτηκαν ὅλοι τους κάτω ἀπό τόν μιναρέ, γιά νά χαροῦν τήν ἀλλαξοπιστία τοῦ χριστιανοῦ. Καί τό χριστιανό παλλικάρι ψηλά ἀπό τόν μιναρέ ὅπου ἀνέβηκε, ἀντί γιά ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως περίμεναν οἱ Τοῦρκοι, ἔψαλε μέ δυνατή τήν φωνή του τό «Χριστός ἀνέστη». Λύσσαξαν οἱ Τοῦρκοι ἀπό κάτω. Καί ἀνέβηκαν στόν μιναρέ γιά νά τόν πετάξουν ἀπό ἐκεῖ καί νά τόν θανατώσουν. Ἀλλά μέχρι νά ἀνεβοῦνε ἐκεῖ ψηλά, ὁ νεαρός ἔψελνε καί πάλι ἔψελνε συνέχεια τό «Χριστός ἀνέστη»! Τό ἔψαλε πέντε φορές δυνατα-δυνατά μέσα ἀπό τήν καρδιά καί ὁμολόγησε ἔτσι μαρτυρικά τήν πίστη τῆς πατρίδας μας στόν ἀναστάντα Χριστό.
3. Ἔτσι περάσαμε τήν Τουρκιά, ὦ Ἕλληνες ἀδελφοί χριστιανοί, Γορτύνιοι καί Μεγαλοπολῖτες. Καί πάλι μέ τήν δύναμη τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ θά ἀντιμετωπίζουμε πάντα τούς ὕπουλους ἐχθρούς τῆς πίστης μας καί τῆς πατρίδας μας, πού τούς βλέπουμε πάντοτε, ἀλλά καί σήμερα περισσότερο.
Χριστός ἀνέστη, ἀδελφοί!
Σᾶς εὔχομαι τήν χαρά καί τήν δύναμη τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ Χριστοῦ στίς οἰκογένειές Σας.
Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Σκληρή γλώσσα Γόρτυνος Ιερεμία προς μοναχούς

Αυστηρές συστάσεις προς τους μοναχούς και τις μοναχές της μητροπολιτικής του περιφέρειας κάνει ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας.

"Υπάρχουν Μοναχοί και Μοναχές, που δεν διαβάσαμε ούτε μία φορά την Αγία Γραφή είναι προς εντροπή μας!" σχολιάζει και επισημαίνει πως θα πηγαίνει στις Μονές για βιβλικά μαθήματα...Ιδιαίτερα επικριτικός τέλος εμφανίζεται απέναντι στους Ιερομονάχους που ζητούν να γίνουν Αρχιμανδρίτες
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕΣ
Οσιώτατοι Πατέρες και Μητέρες,
Ιερομόναχοι, Μοναχοί και Μοναχές
της Ιεράς μας Μητροπόλεως,
Ευλογείτε!
Επεθύμησα να σας γράψω την παρούσα σύντομη επιστολή, για να επικοινωνήσω με την οσιότητά σας και να σας πω, ως Μοναχός και εγώ και Επίσκοπος, ολίγα λόγια.
1. Κατά πρώτον, θέλω να σας πω ότι πρέπει να νοιώθουμε ευγνώμονες στον Κύριό μας, γιατί μας κάλεσε στην παρθενική ζωή και πολιτεία και μας έδωσε τον πόθο να γίνουμε Μοναχοί. Θυμάμαι τον λόγο μιάς καλής καλογριάς, πριν από πολλά χρόνια, που μου είπε, ότι «έχω μετανοιώσει για πολλά πράγματα στην ζωή μου. Γιά ένα όμως μόνο δεν έχω μετανοιώσει· για το ότι έγινα καλογριά»! Ας έχουμε όμως υπ᾽ όψιν, Πατέρες και Μητέρες, ότι η παρθενική ζωή είναι υπερφυσική ζωή, γιατί οι άγγελοι μόνο δεν παντρεύονται, οι οποίοι όμως δεν έχουν σώμα. Αφού λοιπόν εμείς θελήσαμε να ζήσουμε την υπερφυσική ζωή των αγγέλων, για να μπορέσουμε «να σταθούμε στα πόδια» μας και να μην έχουμε πτώσεις, πρέπει να έχουμε συχνή επικοινωνία με τον υπέρ φύσιν Θεόν. Έτσι λέγει κάπου ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: Όπου νικάται το φυσικό, εκεί φαίνεται ότι είναι η παρουσία του υπερφυσικού, του Θεού δηλαδή. «Όπου φύσεως ήττα έγνωσται, εκεί του υπέρ φύσιν παρουσία επέγνωσται»!
2. Το πρώτο, που είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Ιερομονάχου, του Μοναχού και της Μοναχής, είναι να κλίνει τον νού του σταθερά στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον Οποίο να σκέπτεται συνεχώς με πολλή αγάπη, ως γλυκό του έρωτα. «Έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω Σου έρωτι»! Το αν αγαπάμε πολύ τον Χριστό, περισσότερο από κάθε τι άλλο, φαίνεται από τα λόγια που λέμε όταν συναντιώμαστε με άλλους. Αν αγαπάμε τον Ιησού Χριστό περισσότερο από κάθε τι άλλο, θα πρέπει να λαχταράμε να μιλάμε συνέχεια μ᾽ Αυτόν, ακόμη και στον δρόμο περπατώντας και στο κρεββάτι ξαπλωμένοι. «Προσευχή» λέγεται η συνομιλία αυτή με τον Ιησού Χριστό.
Το πρώτο λοιπόν χαρακτηριστικό του Μοναχού είναι η όρεξή του για προσευχή. Καί όταν λέγω προσευχή εννοώ βέβαια, κατά πρώτο λόγο, τις ιερές Ακολουθίες. Δεν νοείται Ιερομόναχος, Μοναχός ή Μοναχή, αν δεν κάνει τις ιερές Ακολουθίες, τις στοιχειώδεις τουλάχιστον, και κομποσχοίνι με την πεντάλογο προσευχή στον Ιησού Χριστό («ευχή»).
Αλλά όταν λέγω «προσευχή», δεν εννοώ μόνο την προσευχή των Ακολουθιών. Εννοώ και το να στεκόμεθα κατά μόνας μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς και να αφήνουμε την καρδιά να μιλάει γλυκά σ᾽ Αυτήν και να λέμε και να λέμε τα διάφορα αιτήματά μας, τα γύρω από την σωτηρία της ψυχής μας πρωτίστως. Την Παναγία, που έχει τον Χριστό στην αγκαλιά Της, Αυτήν να παρακαλούμε να Τον βάλει και στην καρδιά μας. Γιά να νοιώθουμε τα γλυκά χτυποκάρδια της παρουσίας του Χριστού μέσα μας.
3. Το άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ιερομονάχου και της Μοναχής είναι η άσκηση. Όλοι οι χριστιανοί πρέπει να ζούν ασκητικά, γιατί χωρίς την άσκηση, που ο Κύριός μας την είπε «στενή και τεθλιμμένη οδό», δεν θα πάμε στον Παράδεισο. Οι αθλητές κάνουν ασκήσεις για γερό σώμα και τα παιδιά των σχολείων μας κάνουν και αυτά ασκήσεις, για να μάθουν τα μαθηματικά και τις ξένες γλώσσες. Καί οι χριστιανοί, μα ιδιαίτερα οι Μοναχοί και οι Μοναχές, πρέπει να ζούν ασκητικά, για να φτιάξουμε ωραία την ψυχή μας, για τον ωραίο Νυμφίο Χριστό. Έτσι, για την ασκητικότητά μας έχουμε τις νηστείες και τις γονυκλισίες και τα διάφορα άλλα ασκητικά παλαίσματα.
Πατέρες μου και μητέρες μου, ας προσέξουμε ιδιαίτερα το ασκητικό, που πρέπει να χαρακτηρίζει τον Ιερομόναχο και την Μοναχή. Να αποφεύγουμε την πολυφαγία και τα ηδονικά φαγητά. Εγώ εξομολόγησα γυναίκα, η οποία μου είπε ότι για μια αμαρτία που έκανε, έβαλε κανόνα στον εαυτό της να μη φάει ποτέ γλυκό. Εξομολογώ άλλον άνδρα, οικογενειάρχη, που σηκώνεται καθημερινά 3 η ώρα την νύχτα και κάνει μακρά προσευχή στην Θεοτόκο και διαβάζει έπειτα πατερικά βιβλία. Εγνώρισα λαικούς χριστιανούς στην Αθήνα, που για άσκηση, περπατούν με τα πόδια μεγάλη απόσταση (από τον Πειραιά μέχρι τον Χολαργό, για παράδειγμα) λέγοντας συγχρόνως Χαιρετισμούς, Παράκληση, Απόδειπνο και άλλες προσευχές περπατώντας. Καί αν τέτοια ασκητικά αθλήματα κάνουν οι λαικοί, για πόσο πρέπει να πολλαπλασιάσουμε την ασκητικότητά μας εμείς οι Μοναχοί; Ο καθένας, που ξέρει τα πάθη του και την αντοχή του, ας καθυποτάξει τον εαυτό του («εδώ τομάριον», να πούμε στον εαυτό μας!) σε κάποιο ασκητικό επιτίμιο. Στην αρχή θα μας φανεί δύσκολο αυτό, αλλά έπειτα, θα μας έλθει πλούσια η Χάρη του Θεού και θα νοιώθουμε ωραία.
4. Το άλλο, που θέλω να πω και μάλιστα να το τονίσω, είναι ότι ο Μοναχός και η Μοναχή πρέπει να διαβάζουν τα ιερά κείμενα της πίστης μας. Η πίστη μας δεν είναι όπως τα ανατολίτικα θρησκεύματα, που είναι όλο «μπουρπουρίσματα» προς μια υπέρπέραν δύναμη, αλλά η πίστη μας, Πατέρες και Μητέρες, έχει κείμενα που πρέπει να τα μελετούμε. Καί μάλιστα πρέπει να ξέρουμε ότι τα κείμενα αυτά είναι των μοναχών δημιουργήματα. Καί γενικά ο,τι ωραίο έχει η πίστη μας το έγραψαν και μας το παρέδωσαν μοναστικοί πατέρες. Ανεπίτρεπτο λοιπόν εμείς σήμερα να περιφρονούμε τα ιερά τους δημιουργήματα και να μην τα μελετούμε.
Κατά πρώτον λόγο Σας παρακαλώ, Πατέρες και Μητέρες, να αρχίσετε να διαβάζετε την Αγία Γραφή, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Δεν την έχουμε διαβάσει ούτε μία φορά! Το σωστό είναι να διαβάζουμε κάθε χρόνο όλη την Αγία Γραφή. Έχουν καταρτήσει καθημερινούς υπολογισμούς περικοπών για να συμπληρωθεί η ανάγνωση όλης της Αγίας Γραφής σε ένα έτος. Αλλά το καλύτερο, Πατέρες και Μητέρες, είναι μόνοι σας, με δικό σας πρόγραμμα, που το ρυθμίζουν τα διακονήματά σας, μόνοι σας, λέγω, να υπολογίσετε το καθημερινό σας ανάγνωσμα στην Αγία Γραφή. Η μέθοδος είναι να αρχίσετε από την Καινή Διαθήκη, από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο πρώτα και έπειτα με την σειρά τα άλλα Ευαγγέλια και τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Μετά την Καινή Διαθήκη να διαβάσετε την Παλαιά Διαθήκη αρχίζοντας από το Ψαλτήριο, έπειτα τους Προφήτες και έπειτα τα άλλα ιστορικά και σοφιολογικά της βιβλία. Καί μετά από την Παλαιά Διαθήκη πάλι στην Καινή Διαθήκη, για να την κατανοήσετε καλύτερα με την δεύτερη αυτή ανάγνωση.
Πάντως, αν το σκεφτούμε σοβαρά αυτό που συμβαίνει, το ότι, δηλαδή, υπάρχουν Μοναχοί και Μοναχές, που δεν διαβάσαμε ούτε μία φορά την Αγία Γραφή είναι προς εντροπή μας!... Το λιγώτερο που έχω να πω. Ναί, είναι προς εντροπή μας!...
5. Παρά την πολλή διακονία μου, επιθυμώ να ευρίσκω χρόνο και να έρχομαι άπαξ του μηνός στην Ιερά Σας Μονή, διά να κάνω σειρά βιβλικών μαθημάτων, προς γνώση της Αγίας Γραφής. Τα μαθήματα θα είναι θεολογικά, αλλά θα λέγονται με απλότητα. Αν σείς θέλετε τα μαθήματα αυτά να τα ακροώνται και κάποια άλλα πρόσωπα, συνδεόμενα στενά με την ιερά Σας Μονή, πρόσωπα έχοντα πνευματικά και θεολογικά ενδιαφέροντα, δύνασθε να τα καλείτε. Μην καταλήξει όμως και γίνει λαικό το ακροατήριο.
Παρακαλώ εύχεσθε δι᾽ εμέ τον ανάξιο Επίσκοπό Σας, να μου δίδει ο Κύριος μετάνοια, να Τον αγαπώ θερμά, Αυτόν και τον άγιό Του λόγο, και να Τον υπηρετώ με καθαρότητα καρδιάς. Καλό Παράδεισο!
Με πολλές ευχές και αγάπη Χριστού,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
ΠΗΓΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας - Πλήν Ενός! ....

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 10 Ἰουλίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΠΛΗΝ ΕΝΟΣ!

Ἀδελφοί χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1. Σάν Ἐπίσκοπός Σας νοιώθω δυνατή τήν ὑποχρέωσή μου ἀπέναντί σας νά Σᾶς μιλάω γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, γιατί μόνο μ᾽ αὐτή μποροῦμε νά γευθοῦμε σωστά τόν Θεό μας μέσα στήν Ἐκκλησία Του.

Στά χρόνια πού ζοῦμε ἰδιαίτερα θέλουν νά μπερδέψουν τήν πίστη μας· θέλουν νά τήν ἀνακατέψουν μέ ἄλλες ψεύτικες πίστες ἄλλων ὁμολογιῶν καί θρησκευμάτων, καί γι᾽ αὐτό ἀκοῦτε καί μένα, συχνά τώρα τελευταῖα, νά σᾶς μιλάω γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Τό πρῶτο πού ἐπιθυμῶ γιά σᾶς εἶναι νά μάθετε τά δόγματα τῆς πίστης μας, νά μάθετε τό «Πιστεύω» μας. «Δόγματα» εἶναι τά «ἀγκωνάρια», πού λέμε, σέ ἕνα σπίτι. Καί τό θεοΐδρυτο Οἰκοδόμημα, πού λέγεται «Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», ὡς ἀγκωνάρια στερεά καί δυνατά ἔχει τά «δόγματα», πού εἶναι γραμμένα στήν Ἁγία Γραφή καί μᾶς τά διατύπωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας σέ Οἰκουμενικές Συνόδους.

Πρέπει νά γνωρίσουμε τίς ἀλήθειες τῆς πίστης μας, ἀγαπητοί, καί παρακαλῶ νά μήν εἶστε ἀδιάφοροι σ᾽ αὐτό, γιατί ἡ πίστη μας εἶναι τό ἀνώτερο ἀπ᾽ ὅλα. Ναί! Παραπάνω καί ἀπό τήν περιουσία μας καί τήν οἰκογένειά μας καί τήν ζωή μας, εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Ἔτσι, λοιπόν, θά μέ ἀκούσετε καί σήμερα στό κήρυγμά μου αὐτό, νά σᾶς μιλήσω σέ θέμα σχετικά μέ τήν πίστη μας.

2. Ἡ Κυριακή αὐτή εἶναι μετά πιά ἀπό τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ὅπως τήν εἶπαν, πού συνῆλθε στήν Κρήτη, πρίν ἀπό λίγο καιρό, τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Ἦταν Σύνοδος Πατριαρχῶν καί Ἀρχιεπισκόπων καί πολλῶν ποιμένων Ἀρχιερέων, μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη ἐπί κεφαλῆς, γι᾽ αὐτό πρέπει νά τήν σεβαστοῦμε. Ἀλλά σᾶς εἶπα σέ ἕνα προηγούμενό μου κήρυγμα ὅτι πάνω ἀπό τίς Συνόδους εἶναι ἡ Ἐκκλησία, πού δέν τήν ἀποτελοῦν μόνο οἱ Πατριάρχες καί οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλά ὅλος ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ ἱστορία μᾶς λέει ὅτι ὑπῆρξαν περιπτώσεις πού αὐτός ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ ἔκρινε καλύτερα τήν πίστη του ἀπό Ἀρχιερεῖς καί Πατριάρχες καί ὀνόμασε μερικές Συνόδους τους «ληστρικές», ἐπειδή δέν ὀρθοφρονοῦσαν.

Ἐμεῖς δέν ἔχουμε τέτοια διάθεση, ἀλλά, μέ σεβασμό στούς μετέχοντες Πατέρες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης, ἀλλά καί μέ σεβασμό πάλι στήν θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ἔχουμε νά παρατηρήσουμε κάτι σοβαρό, ὅπως τό νομίζουμε:

3. Στήν Σύνοδο ἔγινε λόγος περί τῶν ἑτεροδόξων, τῶν αἱρετικῶν, καί τήν σχέση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας μέ αὐτούς. Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ ἑτερόδοξοι; Εἶναι οἱ Παπικοί, οἱ Προτεστάντες καί ὅλες οἱ παραφυάδες τους, οἱ Μονοφυσῖτες κ.ἄ. Αὐτοί εἶναι αἱρετικοί. Καί ἀσφαλῶς οἱ αἱρετικοί εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτό τό θέμα σᾶς ἔχω μιλήσει πολλές φορές καί σᾶς ἀπέδειξα ὅτι οἱ αἱρετικοί, οἱ ἑτερόδοξοι γενικά δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτό δέν πρέπει νά λέμε τήν ἔκφραση «Καθολική Ἐκκλησία», «Προτεσταντική Ἐκκλησία», κλπ. Καί ἐμεῖς οἱ Ἱεράρχες τόν Μάϊο, στήν Σύνοδο πού κάναμε, ὀνομάσαμε τούς αἱρετικούς αὐτούς«Χριστιανικές Ὁμολογίες καί Κοινότητες», γιατί πιστεύουν γενικά στόν Χριστό. Δέν τίς εἶπαμε ὅμως «Ἐκκλησία». «Ἐκκλησία» εἶναι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αὐτήν τήν Ἐκκλησία ἐννοοῦμε ὅταν λέγουμε στό «Πιστεύω» μας «...εἰς ΜΙΑΝ, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».

Τί εἶναι ὅμως αὐτό πού ἔγινε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης καί ὀνόμασαν τίς ἑτερόδοξες αὐτές αἱρετικές κοινότητες ὡς «Ἐκκλησίες»; Γιατί εἶπαν καί ἔγραψαν καί ὑπέγραψαν τήν ἔκφραση «ἑτερόδοξες Χριστιανικές Ἐκκλησίες». ῞Ωστε εἶναι καί οἱ αἱρετικοί «Ἐκκλησία»; Τότε ποιά εἶναι αὐτή ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία, γιά τήν ὁποία μιλᾶμε στό «Πιστεύω» μας; Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος μας στήν ἀρχή δέν δέχθηκε τήν ἔκφραση αὐτή, ἀλλά τελικά ὑπέκυψε καί Αὐτή καί ὑπέγραψε τήν ἔκφραση περί «ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν». Διαφορετική ὅμως ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας μας τόν Μάϊο. Δέν ὀνομάσαμε τότε «Ἐκκλησίες» τούς αἱρετικούς, ἀλλά ἁπλῶς «Ὁμολογίες» καί «Κοινότητες». Γιατί τώρα ἡ διαφορά αὐτή, παρά τήν τότε, τόν παρελθόντα Μάϊο, ἄλλη ἀπόφασή μας; Τό χειρότερο, κατά τήν κρίση μου, εἶναι ὅτι στήν ὀνομασία αὐτή τῶν ἑτεροδόξων ὡς Ἐκκλησία ἔδωσαν καί βαρύτητα, γιατί τήν παρουσίασαν ὅτι ἔχει ἱστορικότητα· γιατί ἡ ἔκφραση πού προτάθηκε καί ὑπογράφηκε λέει ἀκριβῶς: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν»!... Τί σημαίνει αὐτό τό «ἱστορικήν ὀνομασίαν»; Πότε καί ποῦ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνόμασαν τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα «Ἐκκλησίες»; Ποτέ καί πουθενά!

4. Τό λυπηρό ὅμως, εὐσεβεῖς χριστιανοί, εἶναι ὅτι ἡ λανθασμένη δογματικά καί ἐκκλησιολογικά αὐτή πρόταση, ἡ ὁποία ὀνομάζει «Ἐκκλησίες» τούς ἑτεροδόξους αἱρετικούς, ὑπεγράφη ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ἀπό ὅλους τούς ἄλλους μετέχοντες Πατριάρχες καί ἱεράρχες, πλήν πολύ ὀλίγων. Τό ἀκόμη λυπηρότερο γιά μᾶς εἶναι ὅτι καί οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας Ἀρχιερεῖς ὑπέγραψαν καί αὐτοί τήν ἡμαρτημένη αὐτή πρόταση, ΠΛΗΝ ΕΝΟΣ! Τοῦ Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ! Τόν εὐχαριστοῦμε πολύ γιά τή δυναμική Του αὐτή ὁμολογιακή στάση καί, ἀπό ὅσα ἔχουμε ἀκούσει, Τόν διαβεβαιώνουμε ὅτι ηὔφρανε λίαν τάς καρδίας τῶν Ὀρθοδόξων! Ἔδειξε καί ἀπέδειξε τήν σθεναρότητα τῆς πίστης Του καί τήν σταθερότητά Του στά ὅσα γράφει καί λέγει, ἔστω καί ἄν ἄλλοι Τόν προκαλοῦσαν, καί τόν ἐπίεζαν ἀκόμη, νά ἐκφραστεῖ ἐνάντια. Ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ, ὁ καλός Ποιμήν τῆς προσφιλοῦς μου ἰδιαιτέρας πατρίδος, μέ τήν στάση Του στήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, μᾶς ὑπενθύμισε τόν Ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, τόν μόνον μή ὑπογράψαντα τήν ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας μέ τούς Παπικούς.

5. Ὡς Ἐπίσκοπός Σας, ἀδελφοί μου χριστιανοί, σᾶς δηλώνω ὅτι τάσσομαι μέ τήν θέση καί στάση τοῦ Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ καί τῶν ἄλλων Ἱεραρχῶν, τῶν μή ὑπογραψάντων τήν λανθασμένη δογματικά ἔκφραση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, πού ὀνομάζει «Ἐκκλησίες» τούς αἱρετικούς.

Ναί, ὡς τοπική Ἐκκλησία Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως τασσόμεθα ὑπέρ αὐτῶν, γιατί δέν δεχόμαστε τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα ὡς «Ἐκκλησίες», ἀλλά ἁπλῶς τίς ὀνομάζουμε «χριστιανικές κοινότητες». Ἀλλά περισσότερα περί τῆς ὀνομασθείσης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» θά ποῦμε ὅταν γνωρίσουμε τά πρακτικά της καί ὅλα τά λεχθέντα σ᾽ αὐτήν.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

πηγή Ακτίνες